Ұлы Даланы жайлаған 1921-1922 жж. ашаршылық елдің экономикасын тоқырауға әкеліп соқты. «Қызыл Қазақстан» журналында бұл жөнінде: «Астықтың жоқтығынан малдың көбі пышаққа ілініп, біразы жұтқа ұшырап, құруға айналды. Астық тұқымы тағы да жоқ. Егіннің шықпай қалуы да, мал өсіруші шаруаға көп зиянын келтіріп отыр, - деп жазды. Бұған дейін қаншама қасіретті бастан кешірген қазақ еліне, бұл нәубет аса ауыр тиді. Мал шаруашылығы мен егіс алқаптарындағы жұмыстардың мүлдем тоқтауына алып келе отырып, олардың дамуына шектеу қойды. Мыңдаған гектар жерлерге егін себілмеді. Күн көру үшін қарапайым халық қолында барын керегіне құны сай келмесе де айырбастауға мәжбүр болды. Мал басының көбеюі тоқтап, оның санының азаю мәселесі кең етек жая бастады. Аптап ыстықтың кесірінен қорек алмаған шөп шіріп, малға жем болуға жарамай қалды.