Роберт Фрост- менің сүйікті ақыным. Маған оның көп өлеңдері ұнайтын, ал мынау солардың ішіндегі “Басқа жол” атты өлеңі - ең сүйіктісі. Бұл өлең күн сайын неменеге үйретеді, мен соны пайдаланам. Бұл өлең туралы көп ойландым. Үлкен білімді əкемнің пікірін қабылдамау өте қиынға соқты, дегенмен бұл шешім өз өмірімнің айқындаушы бағыты болды.
Осыдан кейін менің қаржы туралы окуым басталды. Бай əке, мен
30 жасқа толғанға дейін, отыз жыл бойы оқытты. Ол, бұл оқуды, менің көбіне-көп басыма кіре бермейтін қағидаларды күнделікті нұқып түсіндірудің арқасында, оны игеріп шыққаныма əбден көзі жеткеннен кейін ғана тоқтатты.
Ақша - биліктің бір түрі. Алайда, бұдан да күшті- ол қаржылық білім. Ақша келеді жəне кетеді. Ақшаның қалай жұмыс атқаратынын білсеңіз, онда оларды басқара аласыз, бұл байлыққа жетудің алғашқы жолы. Жалғыз оң көз қарастық жеткіліксіз, адамдардың көпшілігі мектептен ақша туралы ешқандай білім алып шықпай, ғұмыр бойы
ақша үшін жұмыс істейді.
Менің қаржы туралы оқуым басталғанда, мен 10 жаста ғана едім. сондықтан бай əкемнің сабақтары жəй қарапайым ғана болатын. Негізінде менің 30 жыл оқығанымды 6 сабақ ретінде жазып шығуға болады.
Бұл кітапта: маған кезінде бай əкенің берген сабақтары
қарапайым түрде баяндалған. Мұнда сұраққа жауап берушілік жоқ, тек қана негізгі принциптері жалпы нұсқаулар берілген, олар əрине, біздің мынандай мазасыз жəне құбылмалы өмірімізде қандай
өзгерістер болса да, Сіздің балаларынызға бай болуларына көмектеседі.
Бірінші сабақ: Байлар ақша үшін жұмыс істемейді. Екінші сабақ: Қаржы туралы білім неге қажет?
Үшінші сабақ: Өз ісіңізді бастаңыз.
Төртінші сабақ: Салықтар қалай пайда болды жəне корпорациялардың артықшылықтары неде?
Бесінші сабақ: Байлар ақшаны оймен табады. Алтыншы сабақ: Ақша үшін емес, тəжірибе үшін жұмыс істеңіз.
Папа, айтшы қалай бай болуға болады?
Əкем оқып отырған кешкі газетін, ысырып қойды.
Балам, сен неге бай болғың келеді?
-Себебі, бүгін Джиммидің мамасы өзінің жаңа "Кадиллак" машинасымен келіп, өзінің отбасын демалыс күндерінде теңіз жағасындағы үйге алып кетті. Джимми өзімен бірге үш досын қоса ала кетті, ал Майкл екуімізді шақырған жоқ. Бізге айтқандары: сендер “кедей” болғандықтарыңнан алмаймыз,- деді.
-Шын ба? -деді əкем сеніңкіремей.
-Ия, рас, -дедім мен өкпелі түрмен. Əкем үндемей басын шайқап, көзілдірігін дұрыстап қайта киіп, газет оқуын жалғастырды. Ал, мен
ол не айтар екен? -деп күтуде болдым. 1956 жыл. Мен 9 жастамын болғаны солай, байлардың балаларымен бір мектепке баратынмын.
Біздің қалашығымыз бұрынғы қант плантациясының орнына
салынған. Плантация басшысы, басқа да ықпалды тұлғалар: дəрігерлер, бизнесмендер мен банкирлер алғашқы алты жылға өз
балаларын осы мектепке беретін, содан кейін, оларды жеке меншікті мектепке ауыстыратын.
Біз сол мектеп жағындағы көшеде тұрғандықтан, мен осы мектепке баратынмын. Егерде, біз басқа көшеде тұрғанда, сөз жоқ
тұрмыс-жағдайлары бізбен қатар отбасыларының балалары оқитын мектебіне жіберген болатын еді. Алтыншы класстан кейін, мен жəне мен сияқтылар мемлекеттік мектепте оқуымызды жалғастырдық. Біз үшін жеке меншік мектеп жоқ еді.
Бір кезде əкем газет оқуын тоқтатты. Оның ойланып отырғаны көрінді.
Балам, -деді ол ақырын бастап, егер сен бай болғың келсе, онда саған ақша табуға үйренуің керек.
Ақшаны қалай табады?, -деп сұрадым мен.
-Өзің ойлан,- деді жымиып мұнысы: “Мен саған ештеңе
айтпаймын” немесе “Мен бұл сұраққа жауап бере алмаймын, мені ыңғайсыз жағдайға қалдырма”, -дегені Сияқты болып көрінді маған.
Достарыңызбен бөлісу: |