«рухани жаңғыру бағдарламасын іске асыру аясында мектепке дейінгі балаларға ұлттық ойындар арқылы дене тәрбиесін дамыту» деп алып, ғылыми тұрғыдан зерттеу жұмысын жүргіздім. Зерттеу тақырыбы
РУХАНИ ЖАҢҒЫРУ БАҒДАРЛАМАСЫН ІСКЕ АСЫРУ АЯСЫНДА МЕКТЕПКЕ ДЕЙІНГІ БАЛАЛАРҒА ҰЛТТЫҚ ОЙЫНДАР АРҚЫЛЫ ДЕНЕ ТӘРБИЕСІН ДАМЫТУДЫҢ ТЕОРИЯЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ
жүктеу/скачать 4,31 Mb.
|
дплом дурысы
customs-and-traditions-of-kazakhstan-and-great-britain, 1571750336, user file 587e51409e5e2, 1550229157, биофизика қолд.курс
| 1 РУХАНИ ЖАҢҒЫРУ БАҒДАРЛАМАСЫН ІСКЕ АСЫРУ АЯСЫНДА МЕКТЕПКЕ ДЕЙІНГІ БАЛАЛАРҒА ҰЛТТЫҚ ОЙЫНДАР АРҚЫЛЫ ДЕНЕ ТӘРБИЕСІН ДАМЫТУДЫҢ ТЕОРИЯЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ
1.1 Мектепке дейінгі балалардың дене тәрбиесін дамыту туралы педагог – ғалымдардың зерттеулері Мектепке дейінгі балаларға арналған дене шынықтырудың отандық теориясы көптеген адами ғылымдар негізінде (педагогика, дене тәрбиесінің теориясы мен әдістемесі, анатомия және физиология, медицина, гигиена, биология, психология және т.б.) негізінде бірнеше онжылдықта қалыптасты. Ол үлкен ғылыми және әдістемелік әлеуетке ие. Қазіргі уақытта балалармен дене шынықтыру және денсаулық сақтау саласындағы міндеттер мен құралдар анықталды, мектепке дейінгі мекемелердегі дене тәрбиесі мазмұны анықталды және сыналды, мәселенің көптеген методологиялық аспектілері түбегейлі дамыды. Мектепке дейінгі балаларға арналған дене тәрбиесі теориясын құру әрекеті XX ғасыр, яғни 1920-шы жылдары жүргізілді. Осы бағыттағы арнайы ғылыми зерттеулер әлі жүргізілмеген еді, сондықтан балабақша жұмысында жалпы дене тәрбиесі жүйесінің көптеген ережелері қолданылған. Мысалы, әртүрлі жастағы адамдар үшін дене шынықтырудың мақсаттары мен міндеттері Отан алдындағы жұмысқа және қорғанысқа дайындықпен байланысты болды. Механикалық түрде олар мектепке дейінгі жасқа ауыстырылды [4, б.18-27]. Мектепке дейінгі балаларға арналған дене тәрбиесі теориясы мен практикасын дамытуда В.В. Гориневского, Л.И. Чулицкая, Е.А. Аркина, Н.А. Метлова, Е.Г. Леви-Гориневская, Н.И. Озерецкий және т.б. өздері ұсынған идеялар балалармен спорттық - сауықтыру жұмыстарының негізін қалады. XX ғасырдың 50-80 жылдары мектепке дейінгі балалардың дене шынықтыру теориясы дамуында әсіресе табысты деп айтуға болады. Осы кезеңде балаларға дене тәрбиесінің теориясы мен әдіснамасының негізін анықтайтын іргелі зерттеулер жүргізілді. Мектеп жасына дейінгі балалар үшін физикалық жаттығулардың маңыздылығын және түрлерін, балалардағы моториканы және дағдыларды қалыптастыру әдістерін, дене шынықтыру тәрбиесінің құралдары, нысандары мен әдістерін анықтайтын зерттеулер денсаулыққа қатысты проблемаларды шешумен анықталды. Балалар қозғалыстарын дамыту бойынша алғашқы ғылыми зерттеулер (А.И. Быкова, Е.Г. Леви-Гориневская) осы жұмыс түрінің маңыздылығын көрсетті, дене шынықтыру стандарттарын анықтады. Белгілі ғалым А.В. Кенеман балалардың қозғалу әрекеттерін сәтті үйрету үшін үлгілерді, тәсілдерді және әдістерді ашты. 1968 жылы оның басшылығымен мектеп жасына дейінгі балалардың дене тәрбиесі теориясы мен әдістемесі туралы оқу курсы құрылды [5, б.81-82]. 1970-1980 жылдары мектеп жасына дейінгі балаларда моториканы қалыптастыру және физикалық қасиеттерді қалыптастыру мәселесі бойынша көптеген ғылыми зерттеулер жүргізілді. КСРО Педагогикалық ғылымдар академиясының мектепке дейінгі білім беру институтының мамандары (М.Ю. Кистяковская,Т.И. Осокина, Э.И.Вавилова, А.Д. Удалая), Украина зерттеушілері (Э.В. Вильчковский, Г.В. Шалыгина), Армения (С.Я. Лайсане), Литва (Ю.Ю. Рауткис),Белоруссия (З.И. Ермакова, Л.В.Карманова, В.А.Шишкин). Балалардың дене шынықтыру индикаторлары алдығыдан гөрі жоғары болды. 1950 жылдары Леви-Гориневска нәтижесінде балалардың дене тәрбиесі саласындағы міндеттер анықталды, оқытудың жаңа әдістері ұсынылды, дене тәрбиесі бойынша оқу - әдістемелік құралдар жасалды. Қозғалысты дамытудың жас ерекшеліктері туралы алынған мәліметтер жасөспірімдерде мотор функциясын қалыптастыру үшін бағдарлама талаптарын айтарлықтай арттыруға негіз болды. Балаларды жаттығуға және ойнауға үйрету ғылыми қызығушылық тудырды. Мектепке дейінгі балаларды жүзуді үйрету (Т. Осокина), шаңғымен сырғанау (Д.П. Голощекин), конькимен жүгіру (Л.Н. Пустынникова), спорттық ойындар элементтерін меңгеру әдістемесі мен жүйелері әзірленді (А.А. Адащукичен , В.Г. Гришин). Зерттеудің айтарлықтай саны мобильдік ойындарға арналды [6, б.211-212]. Мектеп жасына дейінгі балалар үшін дене шынықтырудың тиімді формалары мен әдістерін іздестіруге көп көңіл бөлінді. Зерттеу нәтижелері белгілі бір педагогикалық қондырғыларға әкелді. Тәулікте күнделікті таңертеңгі гимнастика кеңінен қолданылып келеді, түрлі іс-шаралар мен дене шынықтыру жаттығулары кеңінен қолданылды. Балалардың моторикасын үйретудің негізгі түрі ретінде дене тәрбиесі туралы идея болды. Эксперименттік әдістер (оның ішінде зертханалық жағдайларда) топтағы балалар үшін оңтайлы дене белсенділігін анықтады, оның негізінде топтарында мазмұны, олардың құрылымы және әртүрлі жас топтарында жүргізу ерекшеліктері бойынша әдістемелік ұсыныстар жасалды. Іс жүзінде дене шынықтыру сабақтарының әртүрлі түрлері енгізілді, оның ішінде дәстүрлі емес, сөйлеу, өнер және басқа да іс-шаралар элементтері бар күрделі төзімділікті қалыптастыруға бағытталған мақсатты белгілеу сынды сабақтардың көптеген түрлері қарастырылды [7]. Зерттеушілердің ерекше қызығушылығы - балалардың қозғалу белсенділігі. Физиологтардың, гигиенистің, дәрігерлердің іргелі жұмысының негізінде, мектепке дейінгі жастағы дене белсенділігі органның барлық жүйелерін және функцияларын қалыптастырудың және тұтастай алғанда оны дамытудың қажетті шарты болып табылатынын анықтады, сондықтан мұғалімдердің жұмыстарында түзету мәселесіне көп көңіл бөлінді. Дене тәрбиесінің түзету бағдарламаларының баланың психомоторлы дамуына әсерінің оң әсері дәлелденді (Мистер Кюстяковская, Н.М. Аксарина, Н.Ш.Шеллован және т.б.). Арнайы зерттеулер тақырыбы дене тәрбиесі ұйымдастырылған оқу-іс әрекетінде балалардың физикалық белсенділігін күшейту болды. Мектеп жасына дейінгі балалардың мотор қызметінің көлемін арттыру бойынша айтарлықтай нәтижелерге Ю.Ю.Рауцкисом жетті. Ол - сабақтың негізгі бөлігінде физикалық жаттығуларды ұтымды түрде іріктеу және бөлу есебін анықтаса, Л.В. Карманова - спорттық жаттығулар мен спорттық ойындардың элементтерін кеңінен қолдану арқылы балалардың дене қасиеттерінің дамыуын, Д. Н. Селиверстова - дөңгелек тренингпен тұрақты жаттығулардың арқасында балалардың дене тәрбиесін дамытуға болатының анықтап берді. Алынған нәтижелерді кеңінен пайдалану үшін балабақшаның әртүрлі жас тобындағы спорттық және рекреациялық жұмыстарды жыл сайын жоспарлау ұсынылды. Баланың моторлы саласына деген сұраныстың артуы балалардың дене шынықтырумен айналысатын әртүрлі көзқарастың дамуын талап етті. Жұмыстың жекелеген әдістерін таңдау критерийлері балалардың жоғары жүйке белсенділігінің типтік ерекшеліктері (Л.В. Карманова), баланың қозғалу белсенділігінің дәрежесі (М.А. Рунова, В.А. Шишкин) анықтады. Жеке дамыған жаттығулар, физикалық даму көрсеткіштері мен физикалық дене шынықтыру көрсеткіштері, сондай - ақ балалар денсаулығының көрсеткіштері айтарлықтай жақсарды [8, б.52-54]. Мектепке дейінгі балаларға арналған дене тәрбиесі теориясы мен практикасының даму кезеңінің нақты нәтижесі 1984 жылы КСРО Педагогика ғылымдары Академиясының мектепке дейінгі білім беру ғылыми-зерттеу институтының қызметкерлері «Балабақшадағы дене шынықтыру» типтік бағдарламасы бойынша құрылды. Ол балалардың дене шынықтыру жүйесінде сапалы секіріс туралы куәландырады. Бағдарламада мектепке дейінгі жастағы балалардың дене тәрбиесінің нысандары мен функцияларының әртүрлілігі, спортпен айналысуға және балалармен сауықтыру жұмыстарының түрлері көрсетілді, алғаш рет моторлық режимді ұйымдастыру идеясын қойды, туғаннан бастап 7 жасқа дейінгі балалардың қозғалысының тұтастығын ұсынды. Осы бағдарламаның ерекше маңыздылығын балалар үшін дене шынықтырудың инновациялық бағыттарын және кейінгі жылдары баламалы бағдарламаларды дамыту үшін негіз ретінде атап өту қажет, себебі барлық зерттеу материалдары баланың физикалық және ақыл-ой қабілеттерінің бірлігін зерттеу идеясы аясында алынған. ХХ ғасырдың тоқсаныңшы жылдығы халықтың əлеуметтік-экономикалық жəне экологиялық жағдайында күрт нашарлаумен сипатталады, бұл жалпы мектепке дейінгі білім беру жүйесіне жəне балалардың физикалық тәрбиесіне кері əсерін тигізді. Білім беру жүйесіндегі қарама-қайшылықтар міндеттерді, мазмұнды, формаларды, дене шынықтыру мен сауықтыру әдістерін қалыптастыруда инновацияларды қажет етеді. Дене тәрбиесінің теориясы мен әдіснамасының даму кезеңінің ерекшеліктері - жинақталған ғылыми және тәжірибелік әлеуетті қайта қарау және оны жетілдіру жолдарын табу. Бұл міндеттер бүгінгі күннің басты бағыты болып табылады. Дене шынықтыру теориясы мәселелерін зерттеу үшін негізгі, алғашқы тұжырымдамаларды дұрыс түсіну өте маңызды. Тұжырым объектілер мен құбылыстардың ең маңызды өзара байланысты белгілерін көрсетеді. Тұжырымдаманың мазмұны сот үкімдері, тұжырымдары мен жүйесінде көрініс табады. Негізгі ұғымдарды меңгеру ойдың нақтылауына ықпал етеді, қарым-қатынас пен өзара түсінушілікті жеңілдетеді. Мектепке дейінгі тәрбиешілердің дене тәрбиесі әдісі дене тәрбиесінің жалпы теориясы мен әдіснамасының бір бөлігі болып табылады және сол ұғымдарды қолданады[9]. Дене шынықтыру - адамның рухани және физикалық қабілеттерін өздігінен жүзеге асыруда физикалық даму саласындағы құндылықтарды меңгеру, жетілдіру, сақтау және қалпына келтірудегі адамдардың қоғамдық қызметінің салаларының бірі болып табылатын жалпы мәдениеттің бір түрі. Тарихи жолмен, дене шынықтыруы, ең алдымен, жас ұрпақты және ересек тұрғындарды жұмысқа толық даярлауда қоғамның практикалық қажеттіліктері арқылы қалыптасты. Сонымен қатар, білім беру мен тәрбиелеу жүйелерін дамыту арқылы ол моториканы қалыптастырудың негізгі факторы болды. Дене шынықтырудағы ғылыми-техникалық революцияға байланысты күрделі өзгерістер болды. Бұл қоғам мен жеке тұлғаның объективті қажеттілігі, әлеуметтік құндылық, мәдениеттің маңызды бөлігі болды. Дене шынықтырудың мәнін түсінудің сапалы жаңа кезеңі рухани салаға зияткерлік, адамгершілік, эстетикалық білім берудің тиімді құралы ретінде әсер етеді. Осыған байланысты физикалық мәдениеттің әрқайсысы (дене тәрбиесі, спорт, физикалық демалыс, моторды қалпына келтіру) интеллектуалды және әлеуметтік-психологиялық компоненттерге, сондай-ақ кең ауқымды қажеттіліктерге, қабілеттерге және қарым-қатынастарға байланысты рухани қағидаларды білдіреді. Адамның дене шынықтыруы - адамның қалыпты жағдайын сақтау және оның физикалық жағдайын жақсарту туралы алаңдаушылығын анықтайтын тұрақты жеке сапа. Жеке тұлғаның жеке қасиеттері мен сипаттамалары ретінде жеке тұлғаның негізгі көрсеткіштері: • әртүрлі моториканы және әдеттерді игеру дәрежесі; • денесі туралы білу деңгейі, физикалық жағдайы, оған әсер ету құралдары және оларды пайдалану әдістері; • басқа адамдарға сауығуға және тиісті білімдер мен дағдыларға қол жеткізуге дайын болу. Қазіргі уақытта физикалық мәдениетті қалыптастыру дене шынықтыруды ұйымдастыруды жақсарту, дене шынықтыру жұмысының мазмұнын қайта қарау (денсаулықты сақтау мен нығайтуды қамтамасыз ететін практикалық дағдылар мен дағдыларды меңгеру, психофизикалық қабілеттерін дамыту және жетілдіру, сапалық және жеке қасиеттерін жетілдіру, дене шынықтырумен өзін-өзі анықтау, жалпы физикалық дайындық, физикалық белсенділікті шығармашылық пайдалануда тәжірибе жинау және т.б.) [10, б.84-87]. Дене шынықтыру - адамның үйлесімді дамуына ықпал ету үшін дене шынықтыру құралдарын пайдаланудың педагогикалық жүйесі. Дене шынықтыру - дене шынықтырудың құндылықтарын адамның жеке байлығына айналдыру арқылы дене шынықтырудың белсенді бөлігі. Адамның физикалық дамуына бақыланатын әсері бар, оның ішінде негізгі физикалық және ерекше қасиеттердің кең спектрін дамыту, әртүрлі органдар мен жүйелердің функционалдық мүмкіндіктерін кеңейту, белгілі бір тұлғаның әр түрлі физикалық дамуының биологиялық деңгейін анықтайтын генетикалық бағдарламаны барынша толық іске асыруға ықпал етеді [11, б.177]. Физикалық белсенділік - айналадағы шындыққа адамның көзқарасы. Осының арқасында дене мәдениетін құруға, сақтауға, ассимиляцияға, трансформациялауға, таратуға және тұтынуға болады. Дене белсенділігі дене тәрбиесінің мәселелерін шешуге бағытталған. Тек белсенді дене шынықтыру белсенділігі арқылы адамның дене мәдениетін құндылықтарына енгізіп, оны белгілі бір адамның меншігіне айналдыруға болады. Дене белсенділігі - жүйелік тұтастықтың барлық заңдарына бағынатын жүйе. Оның негізгі түрлері спорт және демалыс, спорт және білім, спорт және спорт, спорт және оңалту болып табылады. Олардың барлығы саналы өсірілетін қозғалтқыш белсенділігі арқылы дене шынықтыру саласында әр түрлі адам қажеттіліктерін қанағаттандыруға байланысты. Жалпы физикалық белсенділік адамның үйлесімді дамуы жолында физикалық жетілдіруге бағытталған. Бұл тек адамның жеке сипаттамаларын дамыту және қалыптастырумен ғана шектелмейді, бірақ оның ішкі әлемімен тығыз қарым-қатынаста болады. Бұл физикалық мәдениеттің ерекшеліктерін айқындайды, ол жалпы білім беру, жалпы мәдени міндеттерді шешуге мүмкіндік береді [12, б.85]. Көптеген прогрессивтік ғалымдар физикалық және ақыл-ой адамның бірлігінде және өзара байланысында екендігіне сенеді, сондықтан мотор қызметінің тиісті ұйымы тұтастай тұлғаның қалыптасуында фактор болуы мүмкін. Физикалық жаттығуды ұсынған алғашқы жеке зерттеушілердің бірі физикалық қабілеттерін дамытуға емес, ерік-жігерін, сипатын нығайту үшін белгілі ағылшын философы және ағартушысы Дж.Локк болды. Өзінің педагогикалық жүйесінде дене тәрбиесі, рухани тәрбиелеу (білім беру) және білім беру, яғни, «Сау денеде сау ой» формуласы арқылы көрінуі мүмкін үш аспектілер біріктірілді. Швейцариялық мұғалім, ғылыми білім теориясының негізін қалаушы Г.Песталоцци дене тәрбиесін еңбек және моральдық ең жақын байланыста қарастырды. Ол физикалық тұрғыдан ғана емес, сонымен бірге оны өмірге дайындайтын, жұмыс дағдыларын қалыптастыратын және адамгершілік қасиеттерін, ерік-жігерін, төзімділігін, өзін-өзі бақылауды жүзеге асыруға мүмкіндік беретін дәйекті жаттығулар жүйесін құруды ұсынды. Осындай көзқарасты Ресейдегі дене шынықтырудың ғылыми жүйесінің негізін қалаушы, танымал ғалым және оқытушы П.Ф. Лесгафт та қолдады. Оның пікірінше, білім адамның моральдық қасиеттерін және ерік-жігерін, ал білім беру - прогрессивті ақыл-ой, эстетикалық және физикалық дамуды қалыптастыру керек. Ақыл-ой мен физикалық даму арасындағы тығыз байланыс бар, және кез-келген бір жақты даму білім берудегі үйлесімдікті бұзады [13, б.147-148]. Қазіргі заманның белгілі оқытушысы В.А. Сухомлинский дене шынықтыру мәдениеті мен адам денсаулығы мәдениетіне ғана емес, сондай-ақ моральдық-эстетикалық критерийлерге, қоршаған әлемді бағалауға, өзін-өзі бағалауға байланысты тұлғалардың күрделі салаларына қатысты. Классикалық мұғалімдер идеясынан кейін заманауи ғалымдар балалар денсаулығы, физикалық жаттығулар, гигиеналық дағдылар өздерінің психикасының жай-күйін, мәдениеттің жалпы деңгейін, дамудың әмбебап деңгейін анықтайды. Бұл қарым-қатынастың жалпы механизмі келесідей. Әрбір қозғалтқыш әрекеті ғарышта және уақытында жүзеге асырылады, сондықтан белсенді түрде қозғалатын балаға уақыт бірлігіне көп ақпарат алуға мүмкіндік бар, бұл өз психикасының жеделдетілген қалыптасуына ықпал етеді (Г.М. Кольцова). Осындай көзқарасты американдық психолог Г.Доман да ұсынған болатын, ол бұрын бала физикалық дамуды бастады деп ойлады, миы неғұрлым тез дамып келе жатса, бұл өз кезегінде баланың үйлесімді жақсаруына ықпал етеді [14, б.64]. Баланың қимыл қозғалысының дамуын анықтаған қозғалтқыш әрекетін дамуын А.В.Запорожец зерттеген болатын. Ол балалардың қимыл қозғалтқыш қызметінің макроқұрылымын анықтады және қозғалтқыш белсенділігінің субъектілік мазмұнын («қозғалыстың үлгісі»), оны іске асыру құралы, мақсаттар, мотивтер және нәтиже жасырылған жағдайларды қарады. Қозғалыс кезінде, кез-келген басқа сияқты, операцияға сәйкес келетін шарттар мен құралдар және мақсаттар әрекеттерге сәйкес келеді. Балалардың қимыл қозғалтқыштың элементтерінің немесе бөлшектерінің нақты қатынасын А.В. Запорожец өзінің ғылыми зерттеген жұмыстарында айқын анықтап берген болатын [15, б.114]. Мәселен, П.Ф.Лесгафт - дене шынықтыру жүйесіне негізделген халықтық ойындарды атап көрсеткен болатын. К.Д Ушинский осы ойындарға балалар үшін ең қолайлы «материал» деп есептеді. Оқу тәжірибесін талдап көрсеткендей, бұл балалардың физикалық, моральдық және психикалық дамуына, сондай-ақ ағзаның функционалдық жетілуіне әсер ететін, балалар бақшасының педагогикалық үдерісінде жеткілікті түрде пайдаланылмайтын сыртқы ойындар. Жоғарыда айтылғандай, мектепке дейінгі жастағы балалар үшін ең тиімді, қызықты және қолжетімді ұлттық мәдениетпен танысу - бұл халықтық ойын. Халықтық ойын дәстүрдің байлығын ұрпақтан ұрпаққа көшірудің ең маңызды жолы. Ол айналадағы шындықты білуге, өз халқының әдет-ғұрыптарын, әдет-ғұрыптарын, салт-жораларын білуге, сондай-ақ өмірге қажетті дағдылар мен қабілеттерді меңгеруге бағытталған. Дәстүрлі балалар ойындары - білім берудің әмбебап тәсілі, өйткені олар баланың ақыл-ойын үйретіп қана қоймайды, сонымен қатар оған моральдық және физикалық жағынан қам жеп, денсаулықтарын нығайтады. Олар халық өнерінің барлық бағыттарын көрсетеді. Бұдан басқа, балаларды ұлттық мәдениетке таныстыру, оларды оң эмоциялармен таныстыру. Барлық ұжымдық халық ойындары балаларға ойынға өз әріптестеріне мұқият болуды, ортақ тіл табуға үйретуді үйренеді. Ойын арқылы баланың өмір сүру тәртібін, халық әдет-ғұрыптарын құрметтеуге және оны мінез-құлық ережелеріне үйретуге мәжбүр етті. Балаларға арналған ойындар - маңызды іс-шаралар, ересек өмір үшін жұмысқа дайындық сабақтары. Әлеуметтік белсенділіктен бұрынғы ойын, оның киім үлгісі секілді, кейде еңбек мерекелерімен біріктіріледі және еңбектің соңғы бөлігіне, тіпті еңбек процесінің өзіндік құрамына кіреді [16, б.145-146]. Оқу үдерісіндегі халықтық ойындарды пайдалана отырып, мұғалім балаларға ойын ойнайтын адамдардың өмірі туралы, халық мәдениетін, тұрмыс заттарын және өнерін көрсететін иллюстрацияларды көрсету керек. Балалар үшін дәстүрлі халық дәстүрлерін көрсететін ойындар қызықты болады. Тұжырымдамамен ойындарда кейіпкерлер мен олардың әрекеттерін сипаттайтын диалогтар бар. Олар балаларға халықтың ұлттық сипатын жақсы білуге көмектеседі Ойындар қозғалыстардың түрлері бойынша бөлінуі мүмкін: ойындар, жүгіру, таңбалау; Олардың кейбіреуі жылы да, суық мезгілде де жүзеге асуы мүмкін. Шектеулі аумақта ауа-райының қолайсыздығын қамтамасыз етуге жарамды төмен ұтқырлық ойындары бар. Ойындар – жалпы ұлттық мәдениеттің үлкен бөлімдерінің бірі. Олар материалдық және рухани шығармашылықтың барлық бағыттарын әртараптандырады [17, б.111]. Баланы ашық халық ойындарына, жарыстарға және ұлттық мерекелерге тарту, физикалық және рухани жағынан сау балалар тәрбиелеп жатырмыз. Балалармен сабақтар барысында келесі міндеттерді шешеміз: 1) мектеп жасына дейінгі балаларды қазақ аумағында тұратын халықтардың дәстүрлері мен әдет-ғұрпын, моральдық-этикалық құндылықтарын таныстырамыз; 2) біз ұлттық мәдениетке тұрақты қызығушылық танытамыз; 3) ұлттық спорт түрлерінің қызығушылығын арттыру; 4) балалардың денсаулығын нығайтуға және дене дамуы; 5) біз Отанға деген сүйіспеншілікті дамытамыз. жүктеу/скачать 4,31 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|