222
Қазақ қалай мәнгүрттенді?
нақтылы дерек көздері айғақтап отыр. 1918 жылғы
В. И. Лениннің «Түркістан халықтарына ұндеуі»,
онда айтылған болыліевиктердің саяси уәделері
қағаз бетінде қалғанын уақыт шындығы көрсетіп
берді.
В.
И. Ленин бастаған орталық биліктің ұлт
мәселесі жөнінде оры сты ң ұлтш ы л-ш овинистік
саясатын мұра ретінде
ұстанғанын Зәки Тоған
Мәскеуден эмиграцияға кетерінде Ленин, Троц-
кий, Сталин, Рыков төртеуіне жазған хатында: «Из
политики, которую начал осуществлять ЦК РКП,
явствует, что в отношении народов Востока вы...
приняли за основу идею русских националистов-
шовинистов» (Тоган Заки Валиди, «Воспоминания»,
Уфа, 1994), - деп
шындықтың өзегін тіле оты-
рып айтқан еді. Осы шовинистік-ұлтшылдық саяси
жолды ұстанған кеңес үкіметі де халықтар достығы
ұранын бетперде ретінде ұстанып, Ресейге қараған
түркі халықтарының ең көбі әрі болашағы зоры деп
саналған қазақтардың
басына қолынан келгенінше
әңгіртаяқ орнатып бақты. Революцияның алғашқы
жылдарында-ақ большевиктер революция мүддесі
үшін кешпелі халықты құрбандыққа шалудан тар-
тынбады. Түркістан өлкесін жайлаған ашаршылық
жылдарында қазақтарды сақтап қалуға барын салған
Тұрар Рысқұловқа қарсы Түркістан большевиктері-
нің саяси басшылары
қазақтардың аш арш ьты қтан
қырылуын заңды құбылыс деп таныған еді. Орыс
жазушысы Николай Анастасьевтің Мұхтар Әуезов
туралы жазған кітабында: «Для ясности: Феодар
Колесов и Иван Тоболин - большевики, занимав-
шие сразу после революции видные позиции в Тур-