ТАРИХИ ЛЕКСИКА ТІЛ ТАРИХЫНЫҢ НЕГІЗІ
Утегенова Г.Ж.
М.О. Әуезов атындағы Оңтүстік Қазақстан
мемлекеттік университеті, ф.ғ.к.,
Шойбекова А.А.
М.О. Әуезов атындағы Оңтүстік Қазақстан
мемлекеттік университеті, ф.ғ.к.,
Базарбекова Н.Ш.
М.О. Әуезов атындағы Оңтүстік Қазақстан
мемлекеттік университеті, аға оқытушы
guli_2615@mail.ru
Түйіндеме:
Тарихи лексика – тіл білімінің мәнді де маңызды салаларының бірі. Негізгі зерттеу
нысаны – лексика, оның даму жолдары мен қалыптасу заңдылықтары. Тарихи лексика тіл тарихына, сол
тілде сөйлеуші халықтардың бастан өткізген тарихи дәуірлер мен жүріп өткен жолдарына қатысты тілдік
бірліктердің шығу тегін, қалыптасу кезеңдерін, туыстас тілдерінің қатарынан алатын орнын, басқа тіл-
дерге қатыстығын ғылыми-теориялық тұрғыдан зерттеуді мақсат етеді. Тарихи лексика тіл фактілерін
тарихи тұрғыдан зерттеуді негізгі нысанаға алады. Ол белгілі бір тілдің лексикасын жалпылама емес,
нақтылы бір халықтың азаматтық тарихына байланысты сол халықтың мәдениетіне, дүниетанымына,
салт-сана, әдеп-ғұрыпына экстралингвистикалық факторларына қатысты зерттеуді қажет етеді. Әрбір
тілдің лексикалық қоры, қат-қабат сөз байлығы, сол тілде сөйлеуші халықтың тарихымен байланысты,
сол халықтың халық болып дами, қалыптаса бастаған кезеңдердің жемісі, ұрпақтан-ұрпаққа ауысып,
толығып, кемелденіп, жаңарып отыратын мұрасы болып саналады.
Тірек сөздер:
лексика, тіл білімі, рухани мәдениет, тіл тарихы, этнолингвистика, тарихи лексика,
жазба әдеби тіл.
Достарыңызбен бөлісу: |
