қарастыру керек екендігіне тоқталады. Бұл ұғым АҚШ-тың шығысында ғана
қолдау тапты. Басқалары мәселені шешу процесін жобалау әдісінің
ерекше
белгісі деп білді. Сонымен
кез-келген өз бетінше шеуін табуға болатын мәселелерді жобалық жұмыс деп айтатын болды. Осының
салдарынан жобалық жұмыс – мәселені шешудің схемалық үрдіс деңгейіне түсіп кетті. Бұл үрдіс
барысында оқытушы мәселені ұсынушы болса, оқушы оны шешуші болды.
Жобалау әдісі бастау алған Солтүстік Америкадан басқа жерлерде (Кершенштайнер 1968; Гаудиг
1922; Хаазе 1932; Отто 1914) және еңбек мектептерінде (Кершенштайнер 1904, Эстрайх 1921; Блонский
1937, Макаренко 1969 ж.)
бұл мәселе жөнінде педагог-реформаторладың арасында пікірталастар болып
тұрды.
Рейхвейн (1951) теория мен тәжірибенің байланысын жоба десе, Б.Отто жалпы сабақтардың
концепциясында басты рөлді сұхбат алады дегенді айтады
. Кершенштайнер (1968) еңбек мектебінен
жобалау идеяларын немесе осы бағытта дамуды байқауға болатын еді.
Жобалау идеялары Европада алпысыншы, жетпісінші жылдары «баламалы мектеп» немесе баламалы
оқыту түрлерін енгізу туралы пікірталас кезінде қолдау табады.
Жобалау идеясы, жобалау әдісі ең алдымен жалпы білім беретін мектептер мен жоғары оқу
орындарындағы дәстүрлі оқытуға қарсы бағытталған бағдарлама ретінде қарастырылды. Бұл идея
көптеген ғалымдарының (Пиаже, Эбли) (Выгоцкий, Леонтьев, Гальперин) қолдауымен жобалау әдісінің
негізін қалауға себеп болды.
Жоғарыда қарастырып отырғандай, жобалау әдісі мұхиттың арғы бетінде 20 ғасырдың басында
басталғанымен, Қазақстанда білім беру салалары кредиттік жүйеге енгелі қазақ тілі әдістемесінде соңғы
жылдары қолданыла бастады.
Жобалау әдісі
