Тараз мемлекеттік педагогикалық институтының хабаршысы ғылыми-педагогикалық журнал вестник таразского государственного педагогического института научно-педагогический журнал

Рисунок №1 – Соотношение понятий

Соотношение понятий

Педагогическая культура профессионально-педагогическая (профессиональная культура)

- глубины освоения специальных знаний, умений, навыков;

- обеспечения эффективности профессиональной деятельности;

- направленности социально-значимых мотивов деятельности;

- специфичности профессиональных ценностей.

Понимая педагогическую культуру педагога как определенную степень овладения им педагогическим опытом, степень его совершенства в педагогической деятельности, как высокий уровень развития его личности, автор выделяет слагаемые педагогической культуры. Определяя культуру как сквозную характеристику всего общества, А.В.Барабанщиков считает, что исходным началом профессиональной культуры служит общая культура. Связи между ними настолько непосредственны, что с полным основанием можно утверждать: профессионально- педагогическая культура является специфическим проявлением общей культуры в условиях педагогического процесса. По мнению Н.Е.Воробьева, педагогическая культура – это мера творческого присвоения и преобразования накопленного культурного человеческого опыта. Исходным началом, фундаментом педагогической культуры служит общая культура личности педагога. В результате исследования мы подошли к определению понятия «профессиональная культура», имеющего разноплановый и интегративный характер.

Список источников:

2.Конституция Республики Казахстан от 30 августа 1995 года.

3.Закон Республики Казахстан « Об образовании», № 389-1.

4.Концепция этнокультурного образования в Республике Казахстан, Астана, 2000, 19с.

5.Концепция гуманитарного образования в Республике Казахстан. Алматы, Казахстан, 1994
Аннотация. Қоғамның жаңа сападағы педагог мамандарына деген сұранысын орындау мақсатында жаңа білім заңында «Білім беру жүйесінің міндеттері» оқытудың жаңа технологияларын, оның ішінде кәсіптік білім беру бағдарламаларының қоғам мен еңбек нарығының өзгеріп отыратын қажеттеріне тез бейімделуіне ықпал ететін кредиттік, қашықтықтан оқыту, ақпараттық-коммуникациялық технологияларды енгізу және тиімді пайдалану қажеттігі көрсетілді.

Аnnotation. Тhe State Program of Education Development of the Republic of Kazakhstan, the focus is on the formation of a competent professional person, a competitive specialist able to independently and creatively solve professional problems, be aware of the personal and social significance of professional activities, be responsible for its results.As a result of competitive resource teachers are not only specialized knowledge, the mastery of information technology mastered by training and education, as general and vocational educational culture.
ЖАРАТЫЛЫСТАНУ ҒЫЛЫМДАРЫ
МАТЕМАТИКА, ФИЗИКА, ИНФОРМАТИКА
УДК 802

“IMPLEMENTION OF CULTURE INTO ELT”



З.К. Каримова

Сүлеймен Демирел атындағы университет, Алматы қ.
Due to the growth of international trade and communication, globalization and,consequently, the migration of cultures, the world has become a crucible of a great number of distinct ethnicities. Nowadays we live in a hybrid world where a lot of different cultural practices have blended. The most visible examples can be found in music, food, or fashion. That is why the interest in understanding other cultures is increasing in Europe and all over world. As a result, in the past decade a lot of disciplines like linguistics, anthropology, sociology and psychology have focused their attention in this new area.

Living abroad is a tremendous opportunity to be in contact with different ethnic groups of the world. Yet, when we interact with people from other places, we must be very aware of the cultural differences that underlie each society. If we do not want to fall into misunderstandings or racist ideas, we cannot take for granted that we all share the same conception of the world. That is why when we learn another language we cannot just remain at the linguistic level. Learning a language also implies understanding the culture the speakers are subscribed to. If we are learning a second language (L2), this attitude becomes crucial. Moreover, it is equally important to appreciate the similarities and differences between the L2 culture and our own culture. In order to interpret other ways of being, we need to understand the cultural elements that compose part of our identity first (Byram and Fleming, 1998; Miquel and Sans, 2004).

Alonso-Marks and Oroz-Bretón, (2005),agree that the achievement of this type of skill facilitates the mediation and the better understanding of cross-cultural communication, which is carried out by means of language interactions. And a language, being the main means of communication, is also a symbol of the speech communities. If we are learning an L2 language in the target country, we must take advantage of this opportunity to create and improve not only linguistically, but also learn new communicative and cultural skills. Thus being immersed in another country is one of the greatest opportunities to get an insight of other cultural behaviors.

As previously mentioned, communication and tolerance are better acquired when the different societies of the world get involved in intercultural interaction. Additionally, this helps in the emergence of more critical individuals capable of changing any negative attitudes or prejudices about other cultures (Cassany et al., 1993, Couper, 2001, Miquel and Sans, 2004; Weaver, 2006). This “intercultural speaker” (Kramsch, 1998) is said to be able to reflect upon those different cultural practices and construct a more tolerant view of the world, where all cultures are equally respectful.

The debate about whether or not to include culture in a language classroom is long past; now the discussion points to a matter of method9. Claire Kramsch remarks that it is important to be aware that culture in language learning is not an expendable fifth skill; it is present within writing, reading, listening and speaking. She emphasizes the role of context and the circumstances in which language can be used accurately and appropriately. (c.f. Kramsch 1). Culture offers ELT a vast landscape of perspectives that can be employed to enhance the dynamics of a class; even more so among undergraduate students, who have already chosen a certain area of study and may show antipathy or apathy to a teacher’s ambitious lesson plan if they do not consider it relevant. So, it is important to know the methods that a teacher might employ in order to avoid “teaching meaningless symbols or symbols to which the student attaches the wrong meaning” (Politzer, 100-101).

Byram has implemented a model for including an intercultural approach to ELT. The components of said model are the mentioned skills (which Byram categorizes under the term savoir) that interact with linguistic and discourse components of the language, resulting in the intercultural communicative competence. These components are:

The role of culture in ELT is crucial, since it will mean the difference between casual speakers who remain outsiders and speakers who understand the meaning behind the words and the world that is constructed by them.

Kitao (2000) giving reference to several authors lists some of the benefits of teaching culture as follows:

• Studying culture gives students a reason to study the target language as well as rendering the study of L2 meaningful (Stainer, 1971).

• From the perspective of learners, one of the major problems in language teaching is to conceive of the native speakers of target language as real person. Although grammar books gives so called genuine examples from real life, without background knowledge those real situations may be considered fictive by the learners. In addition providing access into cultural aspect of language, learning culture would help learners relate the abstract sounds and forms of a language to real people and places (Chastain, 1971).

• In achieving high motivation, culture classes does have a great role because learners like culturally based activities such as singing, dancing, role playing, doing research on countries and peoples, etc. The study of culture increases learners’ not only curiosity about and interest in target countries but also their motivation. In an age of post-modernism, in an age of tolerance towards different ideologies, religions, sub-cultures, we need to understand not only the other culture but also our own culture.

• Besides these benefits, studying culture gives learners a liking for the native speakers of the target language. Studying culture also plays a useful role in general education; studying culture, we could also learn about the geography, history, etc. of the target culture (Cooke, 1970).

The ethnographer J. Spradley gives further distinctions as to what culture is. He describes it as embodying three main aspects of human experience. These are cultural artefacts (what people make and use), cultural knowledge (what people know) and cultural behaviour(what people do).

This traditional idea of teaching culture means that:

1. Cultural information (whatever it is) is imparted in the classroom.

2. The culture taught (whatever aspect you choose) is that of the country whose language you are learning.

There is another way of teaching culture which doesn’t necessarily mean abandoning potentially motivating cultural material. It draws on the notion of intercultural competence (Byram, 1997). In simple terms, intercultural competence is the ability to communicate and operate effectively with people from another culture. More and more cross-cultural encounters are taking place in today’s world and for many different reasons:

• Technology (internet, email, chat, mobile phone technology) enables people to communicate

faster, cheaper and further than before.

• Globalization brings people from different cultures into contact with each other more than in the past to do business.

• Increased movement of populations and immigration bring people from different cultures into contact with each other, sometimes causing tension and conflict.

• Modern warfare and media coverage have the effect of simplifying and narrowing definitions of culture into good and bad, right and wrong.

The skills that should be developed to enhance intercultural competence include:

• Asking questions.

• Listening and seeking clarification.

• Negotiating and identifying common ground.

• Avoiding prejudging or stereotyping.

In Byram’s (2000) viewpoint, ICC entails the following components:

1. Attitudes: interest and clarity, willingness to delay unbelief about other cultures and belief about one’s own.

2. Knowledge: of community groups and their outputs and applications in one’s own and in one’s interlocutor’s country, and of the common stages of societal and personal interaction.

3. Skills of interpreting and relating: capacity to understand a document or event from another culture, to expound it and link it to documents from one’s own.

4. Skills of discovery and interaction: capacity to get new knowledge of a culture and cultural applications and the capacity to utilize knowledge, attitudes and skills under the restriction of real-time communication and interaction.

5. Critical cultural awareness/political education: a capacity to assess critically and on the foundation of distinct criteria prospects, applications and outputs in one’s own and other cultures and countries.

In intercultural foreign language education, the process of foreign language learning engages the learner in the role of a ‘comparative ethnographer’ (Byram, 1991, p. 19). Entering into a foreign language implies a cognitive modification that has implications for the learner’s identity as a social and cultural being, and suggests the need for materials which consider the identity of the learner as an integral factor in developing the ability to function fully in cultural ‘third places’ (Kramsch, 1993, p. 233-259). To develop cultural awareness alongside language awareness, materials need to provide more than a superficial acknowledgement of cultural identity and address more thoroughly the kind of cultural adjustment that underlies the experience of learning a foreign language.

In sum, language learning cannot be detached from the cultural content it inherently carries to the language classrooms. The ideal case for teachers, therefore, would be to create a classroom atmosphere in which questions and discussions about the target culture, comparisons between students’ native culture and the target culture will reinforce the students’ language learning.

1.A. Cunningsworth. Evaluating and selecting EFL teaching materials. London: Heinemann Educational Books Ltd,1984.

2.C. Kramsch.Context and culture in language teaching. Oxford: OUP, 1993. Myron W. Lustig, Jolene Koester, „Intercultural Competence: Interpersonal Communication Across Cultures” (4th Edition) 2003

3.A.Pulverness. “ Materials for cultural awareness, ” In B. Tomlinson (Ed.), Developing materials for language teaching. London: Continuum, 2003.

4.R. Tang. The place of culture in the foreign language classroom: A reflection, 1999. Retrieved July, 2010

5.B. Tomlinson. “Materials for cultural awareness: Combining language, literature and culture in the mind. ” The Language Teacher, 2000b, 24(2)

Туынды түсінігін енгізудің әртүрлі тәсілдері бар.

Бірінші тәсіл - логикалық. Бұл тәсіл бойынша туындының дерексіз (абстрактылық) анықтамасы беріледі. Бұл анықтаманың классикалық вариантына шек, аргументтің өсімшесі, функцияның өсімшесі сияқты түсініктерді алдын-ала енгізуді талап ететін шек түсінігі пайдаланылады.

Екінші тарихи тәсіл. Мұнда туындының анықтамасы оның практикалық аспектілері арқылы беріледі. Тәжірибесі мол әдіскерлер туындыны шешімі бір ғана түрдегі шекті есептеуге алып келетін бірнеше есептерді қарастырудан бастауды ұсынады. Олар: лездік жылдамдық, химиялық реакцияның жылдамдығы, қисыққа жүргізілген жанама туралы және т.б. есептер.

Осылардан соң туындының анықтамасы беріледі. Осындай тәсілді [41] оқулығының авторлары пайдаланады. [40] кітабында алдымен лездік жылдамдық туралы есеп қарастырылады да, одан соң туындының анықтамасы беріледі. [40] оқулығында туындыны енгізу үшін алдымен жылдамдық пен жолдың байланысы туралы интуитивті-айқын түсініктерге негізделген тарихи тәсіл қолданылады: “туынды дегеніміз-жылдамдық” [42,65-бет]. Осы арада туынды функция ретінде анықталады. Одан соң түсінік геометриялық көзқарас тұрғысынан қарастырылады. Ең соңында туындының анықтамасы логикалық негізде берiледi.

Осы айтылған оқулықтардың бәріне ортақ нәрсе туындының бар болу мәселесі оларда практикалық тұрғыдан талданылмайды, өйткені мектеп математика пәнінде өзінің анықталу облысында үзіліссіз және дифференциалданатын элементарлық функциялар класы оқылады. [44] оқулығында жағдай басқаша. Онда туындыдан бұрын дифферен-циалданатын функцияның анықтамасын береді. Бұл анықтамада ымыралы вариант табылған: біріншіден, туындының нүктедегі классикалық анықтамасы пайдаланылған; екіншіден, функция ретіндегі анықтамасына лайықталынған.

Дифференциалдық есептеудің негізгі түсінігін енгізудегі осы тәсілдің, туындыны қатынастың шегі ретінде анықтайтын дәстүрлі әдіспен салыстырғанда көптеген артықшылықтары бар.

1) Алдымен туындадан бұрын дифференциал ұғымын енгізу математикалық анализдің даму тарихымен сабақтасады. И.Ньютонда (флюксин), Г.Лейбниц те (лейбництік ақырсыз азаятындар) және -ты -тың дәрежелері бойынша қатарға жіктей отырып туындыны осы қатардағы -тың бірінші дәрежесі енетін мүшесінің коэффициенті ретінде анықтаған Ж.Лагранж да осылай болған. Туындының алгоритмін іздеу мәселесі XІX ғасырға дейін белгісіз болып келді.

2) Қарастырылған әдістегі “түзулеу” идеясы методологиялық көзқарас тұрғысынан өте маңызды.

Осы айтылғандардан болашақ мұғалiмдер даярлайтын жоғары оқу орнында бір айнымалының немесе көп айнымалылардың функцияларының дифференциалдық есептеулер үшін дифференциалдану түсінігі алдымен берілуі тиіс деген қорытындаға келеміз. Бұл көзқарас онша жиі болмасада кездеседі. Бұл әдістің мектеп үшін де белгілі бір мөлшерде атқарар рөлі аз емес. Мысалы, А.Фуше туындының коэффициент немесе қатынас ретіндегі екі жақтылығы туралы айта келе, мектеп пәнінде туынды туралы айқын түсінік қалыптастыру үшін алдымен коэффициент ретінде, одан соң қатынас ретінде беру керек деген пікірді жақтайды. Ол функция өсімшесінің негізгі бөлімі дифференциал түсінігі туынды түсінігінің алдында берілуі керек деп есептейді. Осы идея математиканы тереңдетіп оқытуға арналған [44] оқу құралында жүзеге асырылған.

Осы пунктің қорытындысы ретінде математикалық анализ курсындағы функцияның дифференциалдану жолын ары қарай дамыту мәселесіне тоқталалық. формуласы Тейлор формуласының дербес жағдайы. Өкінішке орай, болашақ мұғалімдер функцияның мәнін дәл есептеуді біртіндеп дамыту жолын әр уақытта ұға бермейді, яғни: дифференциалдау - Тейлор формуласы - дәрежелік қатар.

Мұндай жолдың тағы бір ерекшілігі математикалық анализ курсының пәнаралық ішкі байланысын пайдалану мен студенттерге сол ішкі байланыстарды орнату ісіне мүмкіндік береді. Бұл мәселені екі бағыт бойынша жүзеге асыруға болады. Біріншісі оқу әдебиеттерінде жиі қолданылады, ол Тейлор формуласын алғаннан кейінгі дәрежелі қатар түсінігінің пропедевтикасы, яғни, мысалы,

формуласынан, қатардың қосындысы түсінігі арнайы анықталмаған

түріндегі жазуылына көшу. Екіншісі оқу әдебиеттерінде қарастырылмайды. Егер де математикалық анализ курсы тек қана жалпы теориялық есептерді қарастыратын болса, онда онсыз-ақ мәселені шешуге болады, бірақ болашақ мұғалiмдер даярлайтын жоғары оқу орындарындағы математематикалық анализ курсы үшін әдістемелік жол негізгі болғандықтан екінші бағыт өте қажет. Әңгіме дифференциалдану түсінігі мен Тейлор формуласының арасындағы өзара байланысты орнататын берілген функцияның екінші дәрежелі жуықтау көпмүшелігін іздеу жөніндегі қосалқы кезең жайында болып отыр. Мысалы, ондай көпмүшелікке

көпмүшелігі жатады. Бұл мәселені студенттердің есінде тек теориялық тұрғыда қалмас үшін математикалық анализдің жаттығулар жүйесіне және

жуықтау формулаларын пайдаланатын мысалдарды енгізу керек.