Карл Роджерстің психологияға деген қызығушылығы Нью-Йорктегі Одақтық Теологиялық Семинарияда оқып жүрген кезінде-ақ дами бастады. 1931 жылы ол Колумбия университетінде докторлық дәрежесін алды, ал кейінгі жылдары ол әр түрлі білім беру орталықтарында профессор және зерттеуші болып жұмыс істеді.
Роджерс көптеген халықаралық қақтығыстарда дипломат ретінде әрекет етті. Мысалы, ол ирландиялық католиктер мен протестанттар арасындағы алшақтықты жоюға көмектесті; Оңтүстік Африкада бұл ақ және түрлі-түсті популяциялар арасындағы қақтығысты тоқтатуда маңызды рөл атқарды.
Тұлға теориясының феноменологиялық бағыты адамның мінез-құлқын тек оның субъективті қабылдауы мен болмысты тану тұрғысынан түсінуге болады деген идеяны ерекше атап көрсетеді.
Феноменологиялық бағыт қоршаған әлем бұл шын мәнінде барлығына өзгермейтін шындық ретінде бар нәрсе деген идеяны жоққа шығарады.
Материалдық немесе объективтік шындық дегеніміз адамның белгілі бір сәтте саналы түрде қабылдап, түсіндіретін нақтылығы болып табылады.
Бұл тезис тұлға теорияларындағы феноменологиялық көзқарастың негізі болып табылады.
Роджерстің адам табиғаты туралы көзқарасы Фрейд сияқты оның эмоционалды ауытқулары бар адамдармен жұмыс істеудің нәтижесінде жеке тәжірибесіне сүйене отырып қалыптасты. Ол адамды белсенді мақсаттарға бағытталған және өзін алға жетелей алатын белсенді тіршілік иесі деп санады. Ол христиан діні бойынша адамдарды табиғатынан зұлым және күнәхар дегені қате деді. Роджерс адамдар кейде зұлымдық пен жойқын сезімдерге ие болатынын мойындады. Адамдардың ішкі табиғатын көрсетуге ештеңе кедергі болмаған кезде, олар өздерімен және өзгелермен үйлесімді өмір сүруді шын жүректен қалайтын позитивті және ақылды жаратылыстар ретінде көрінеді. Адамның табиғатына деген мұндай көзқарасты аңғал оптимизмнен басқа ешнәрсе деп санауға болмайтынын білген Роджерс оның қорытындылары психотерапевт ретінде 30 жылға жуық тәжірибеге негізделгенін атап өтті.
