Жанғабыл Қабақбаев, Қазақстан Республикасы журналистер Одағының
жүктеу/скачать 1,41 Mb.
|
| Ақкемер селосы.
Мұғалжар ауданы. Гүләйім МОЛЫБАЕВА, еңбек ардагері, зейнеткер ТӘҢІР ХАҚЫН ҰҒЫНҒАН КӨРШІЛЕР Шынымды айтайын, мен Қонақбай ағай мен Шолпан апай жайында бала кезімде сырттай естігенім болмаса өзім жүздескен емеспін. Былайғы жұрт біздің атамекеніміз – Ырғызда соғыстан кейінгі жылдарда басшылық жасаған адамдардың ішінде алдымен Социалистік Еңбек Ері Нұрқасым Бердіқұловтың, сосын Қонақбай Назаровтың кісілігін көп айтар еді. Қазақуар, ел жағдайымен санасып, мүмкіндігінше қол ұшын беруге даяр адамдар екен, күрмеуі көп мәселелерге келгенде түйінін шешуге қабілеттілігімен бедел алыпты. Отағасым Қайырхан екеуміз 1959 жылы шаңырақ көтерген соң жаңа қонысымда ерлі-зайыпты аға-апаларым Қонақбай мен Шолпанның адамгершілік келбеті, жақсы істері туралы тұшымды әңгімелер естідім. Себебі біздің үй мен Назаровтың шаңырағы араcында бөгде ешкім жоқ, көрші болыпты. Атам Дуанбек – қара жұмыстың адамы, әңгімеге шорқақ. Ал енем Ұрқия сырт адамға қатаңдау болып корінгенімен кісі көңілін тапқыш, шапшаң қимылдайтын, сөйлеп тұрған, өзгеден жақсылығын аямайтын кісі еді. Жаңа түскен келін – мені бауырына тартып, бар білгенін үйретті, ағынан жарылып әңгімесін айтатын. Қонақбай ағай «азамат» деген бағаға лайықты, менмендігі жоқ, кішіпейіл кісі болған. Бір қасиеті –өз айтқанын болдыруға тырысқан, қасындағы қосағы Шолпан апамыз өте сабырлы, ақжарқын, қолындағы барын маңайындағыларға бөліп беруге даяр көрінеді. Қожайынның мейірімділігіне мысал – ата-енемнің өтінішімен орта мектепті енді ғана бітірген баласы Қайырханның өзі оқыған мектебінде аға пионер вожатыйы болып жұмыс істеуіне ықпал етіпті. Іргелес отырған екі үйдің қожайындары бірін бірі шақырыспадан қалдырмайды. Шолпан апай «лауазымды адамның әйелімін» демей енемді оңаша шайға шақырып, екеуара сырласып жүріпті. Қонақүй, мейрамхана дегендерің жоқ кезең, ауданға сырт өңірлерден қонақ келе қалса көрші ағамыз ретін келтіріп, үйінен дәм татыратын көрінеді. Сонда сыбай-салтаң жүрген отағасым әңгіме айтқызбастан малын сойып берсе, енем ішек-қарнын аршып, дастарқан құралдарын жасаудың басы-қасында жүреді екен. Мұндай пейілді Шолпан апай дер кезінде ескеріп, үйімізге сыбаға беріп жібереді. Қонақбай ағай атама шашын ұстарамен қырғызып алдыруды дағдыға айналдырыпты. Әрине, ұзын бірнеше көшесі бар шағын, қазақы мекен – Ырғызда мұндай қарым-қатынасты көре алмай пыш-пыш әңгіме айтушылар да болады ғой. Ата-енем, отағасым ондай қызғанышқа елең етпестен көп сырды ішіне сақтай біліпті. Көршінің аузы берік болғаны басшы адамға да тиімді емес пе?! Жақсы көргенінің белгісі – Шолпан апай Ырғызда дүниеге келген перзенті Болатқа енемді көрсетіп, құлағына «Мынау да – сенің апаң» деп, сыбырлайды екен. Осындай тамаша, жүрегі жұмсақ адамдар турасында әңгіме қозғағанда «Көрші ақы – Тәңір хақы» деген ғибратты пікір тіл ұшына келеді. Елге төрелік жүргізген, көргені көп адамдармен көрші етіп, әулетіміздің өрісін кеңейтуге ықпал жасаған Жаратқан Жаббар Иеме марқұм ата-енемнің, отағасымның атынан рахмет айтып, Қонақбай ағай мен Шолпан апайдың рухына дұға бағыштаймын! Жаны жайсаң адамдар батасының қабыл болғаны ғой – Қайырхан екеумізге Алла берген алты баланың бесеуін (бір бала ертерек бақиға жөнелді – Г.М.) үйлендіріп, немереден шөбере сүйіп отырмын. Бәріміздің ата қонысымыз - Ырғыз ауданында үзіліссіз алтыншы жыл әкім болып келе жатқан балам Мейірхан мен келінім Миуаның қолындамын. Ештеңеден алаңым жоқ. Тәңірім, елімді аман, аспанымды ашық қыла көр! жүктеу/скачать 1,41 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|