Жанғабыл Қабақбаев, Қазақстан Республикасы журналистер Одағының

Бүгінгі сәнді де бақытты тұрмыс, салтанатты өмір сол асыл да ақжарқын азамат-ерлеріміздің арқасында деп білемін. Біз бұған шүкіршілік етіп, бейбітшілік әкелген боздақтар рухына бас иіп, тағзым етеміз.

Ұлы Отан соғысынан аман-сау оралған Қонақбай Назаров туған елге, халыққа адал қызмет көрсетті. Партия органдарында, ауыл шаруашылығы саласында қажырлы еңбек етіп, абыройға бөленді. Шаңырақ көтеріп, жар сүйіп, ұл-қыз өсірді. Елдің қалаулысы, дос-жолдастың қадірлісі болды.

Терең білімінің, ұйымдастырушылық қабілетінің кемелдігі арқасында Ойыл, Қарабұтақ, Ырғыз аудандарында лауазымды қызметтер атқарды. Елге қамқоршы, жастарға ақылшы болып, еңбекке, турашылдыққа, шыншылдыққа баулыды. Ауыл шаруашылығының білікті де, шебер жетекшісі замандастарының тұрмысын жақсартуына жол ашты. Егіншілер мен механизаторлардың ерен еңбегін жоғары бағалап, оларды үнемі қолдап отырды.

Мен Қонақбай ағаны Темір қаласында 1961-1962 жылдары ауыл шаруашылығы саласында еңбек етіп жүргенінде көрдім. Әкем Сәрсенбай Көздібаев милиция бөлімін басқаратын еді. Екі азамат бір-бірімен сырлас, пікірлес болып, отбасылық әдемі қарым-қатынасты орнықтырды. Мен ол жылдары Алматы қаласында С.М.Киров атындағы Қазақ мемлекеттік университетінде (қазір Әл-Фараби атында – Б.К.) оқитынмын.

Қонақбай ағай көп жылдар Октябрь ауданының Ленин атындағы және «Пролетарий» кеңшарларында партком хатшысы болып жұмыс істеді, зейнет демалысына осы қызметтен шықты. Кеңестік дәуірдің ұнамды сипаты – егін орағы және төл алу науқандары аяқталған соң облыстық слет өткізілетін. Осы жиындарға озат диқандар мен малшыларды шаруашылық басшысы мен партком хатшысы әкелетін. Біз – Ақтөбе теледидарының журналистері сол озаттарды түсіріп, арна арқылы сөйлетеміз. Өзіміз танитын басшы азаматтарды хабарға шақырып, сұхбат аламыз. Сондай сәттерде менің көзіме Қонақбай ағай оттай басылып, қасына жүгіріп баратын едім. Ол кісі ақжарқын пейілмен айналып-толғанып «қарындасым» деп қарсы алатын. Ғұмырымда жаны жайсаң, адамгершіліктің асыл келбетін биік ұстайтын, үнемі айналасына шуағын шашып жүретін үлкен жүректі азаматтармен сырлас болғанымды мақтаныш-мәртебе санаймын.

«Елдің атын ері шығарады, Ердің атын елі шығарады,» деген халық даналығы бар. Сол сияқты еңбек еткен жеріне, халқына қадірлі болған Қонақбай ағаға небәрі 65 жас бұйырған екен. Қысқа ғұмырында Шолпан жеңгеймен екеуі тату-тәтті ғұмыр кешіп, бауырынан сегіз перзент өрбітті. Ұлды ұяға, қызды қияға ұшырып, немере-шөбере сүйді, соның қызығына бөленді. «Әке көрген оқ жонар» дегендей інілеріміз Жалғас, Болат, Талғат – үлкен азаматтар, қатарларының алды. Қыздары да бір-бір шаңырақ иелері. Ұрпақ жалғастығы деген осы. Үлкен жүректі асыл ағаның жаны жаннатта болсын!