1. Өкпе тінінің ошақты тығыздалу синдромы бар науқастарды сұрау және жалпы тексеру

Тырыспа бірнеше топқа жіктеледі. Көпшіліктің мақұлдауы бойынша олар жайылған немесе бөліктік болып бөлінеді. Бірінші жағдайда құрысу барлық бұлшықетке тарап, дене  толығымен жансызданады, ал екіншісінде олар тек бір аймаққа ғана таралады.

Тырыспа клонустық және тонустық болып та бөлінеді. Клонустық тырыспа кезінде бұлшықеттердің дірілдеуі мен олардың тамырларының соғуы байқалады, содан соң барлығы босаңсумен алмасады. Ал тонустық тырыстыру жағдайында ұзаққа созылуы мүмкін. Құрамдастырылған, тонусты-клиникалық қысқарулар да бар.

Тағы да бір классификациясы бар – ол қызулық және қызулық емес. Белгілері мынадай болады:

• 
  қызулықтың білінген кезінде температура күрт жоғарылайды. Көбінесе суық тиіп немесе тұмаумен қатты ауырғанда пайда болып, негізгі аурудан айыққаннан кейін кетеді;
  
• 
  қызулық емес түрі ми қызметі бұзылған кезде туындайды, 3 жасқа дейін баланың түсіне кіруі мүмкін. Егер мұндай жағдай бірлі-жарым кездесетін болса, онда еш алаңдаудың қажеті жоқ. Бірақ жиі орын алатын болса, бірден дәрігерге қаралу керек. Әсіресе 3 жастан кейін және түнгі уақытта ұйықтап жатқанда еріксіз несептің шығуы орын алады. Қояншықтың және естен танудың көрініс табуынан сақтану керек.
  

• 
  еріннің және терінің үстіңгі қабатының көгеруі;
  
• 
  түнгі уақытта несептің тоқтамауы;
  
• 
  тістің шықырлауы;
  
• 
  қояншық;
  
• 
  қол немесе аяқтың тырысуы және түйілуі;
  
• 
  аяқ-қолдың дірілдеуі;
  
• 
  ымдаудың нашарлауы;
  
• 
  көзінің ақшиюы;
  
• 
  аллергияның белгілері;
  
• 
  ауыздан көбіктің ағу немесе құсу.
  

• 
  зертханалық қан талдауы – қанның сол немесе өзге де элементтердің тым артық немесе тапшы екенін анықтайды; 
  
• 
  электроэнцефалография – бас ми қандай жағдайда екенін бағалайды;
  
• 
  МРТ немесе компьютерлік томография
  

немесе су-электролиттік бүзылыстар жатыр. Сондай ақ патогенез факторы болып бас миының гипоксиясы мен ишемиясы табылады.Тырысужүйке жүйесімен нақты үйлестірілген реакция болып табылады,оны туындататын белгілі бір нейрондар тобы олар туа не жүре пайда болған пароксизмальді белсенділік табалдырығының төмендеуімен дамиды.

Тырысу себептері: интоксикация, инфекциялар, жарақат травмы, ОЖЖ аурулары, зат алмасу бұзылыстары (гипокальцие-мия, гипокалиемия, ацидоз), эндокринопатология, гиповолемия (рвота, понос), перегревание. Жаға туылғандарда тырысу себебі болып асфиксия, гемолитикалық аурулар,ОЖЖ туа біткен ақаулары табылады. Тырысу нейротоксикоз, грипп, парагрипп, аденовирусты не басқа респираторлы-вирусты инфекциялар асқынуында байқалады..