Қазақстан республикасы білім және ғылым министрлігі тараз мемлекеттік педагогикалық институты л. Н. Ибраимова

3 
КІРІСПЕ
Қазақстан Республикасының «Білім туралы» заңында: »Білім беру 
жҥйесінің басты міндеті –– ҧлттық және жалпыадамзаттық қҧндылықтар, 
ғылым мен тәжірибе жетістіктері негізінде жеке адамды қалыптастыруға, 
дамытуға және кәсіби шыңдауға бағытталған білім алу ҥшін қажетті жағдайлар 
жасау, еңбек нарығында бәсекелесуге қабілетті білікті жҧмысшылар мен 
мамандар даярлау, олардың біліктілігін арттыру»,– деп кӛрсетілген. 
Этнопедагогика пәні болашақ маманды тәрбие жҥйесіндегі этникалық 
ӛзгешеліктер мен ҧлттық даралық жайлы біліммен қаруландырады, 
кӛпғасырлық тәрбие әрекеті нәтижесінде жинақталған педагогикалық 
байлықты практикада қолдана алу дағдысын игертуді кӛздейді. 
Әдептілік, 
имандылық, 
мейірімділік, 
қайырымдылық, 
ізеттілік, 
қонақжайлылық қҧндылықтары қалыптасқан халқымыздың осы асыл 
қасиеттерін жас ҧрпақтың ақыл-парасатына азық ете білу ҥшін әр оқытушы сан 
ғасырларда қалыптасқан салт-дәстҥрлерді, әдет-ғҧрыптарды жан-жақты терең 
білумен қатар ӛзінің бойына адамдық қҧндылықтарды терең сіңірген, рухани
жаны таза адам болуы шарт. Ол рухани-адамгершілік тағылымдарды 
ӛркениетті ӛмірмен байланыстыра отырып білім берудің барлық кезеңдерінде 
негізге алғаны жӛн. 
Тәрбие балаға ықпал етудің жетекші қҧралы болғандықтан оны тҧтас 
қарастыру тиімді.Оның ҥстіне қазақ этнопедагогикасында ол қоғамдық 
қажеттілік, әрбір дені сау адамның басты міндеті ретінде анықталады. 
Гуманизм, табиғатпен ҥйлесімділік, халықтық, еңбекте тәрбиелеу, 
сезімталдық, тәрбиенің жҥйелілігі мен бірізділігі, талаптар бірлігі, бала 
тҧлғасына ілтипат пен қҧрмет- бҧлар ҧрпақ тәрбиелеудің халықтық жетекші 
бастаулары жҥйесін қҧрайды. Бҧл принциптердің қадағалануы баланы табиғи 
жағдайда қояды, яғни оның дағдылы ортада ӛсіп жетілуін, туған тілінде оқып, 
мәдени-тарихи, рухани ҧлттық дәстҥрлер мен әдет ғҧрыптар арқылы 
тәрбиеленуін қамтамасыз етеді.
Педагогикалық тҧрғыдан қарағанда қазақ халқының басында қайғылы 
қасіреттер мен қҧбылыстар кӛп-ақ. Олар: 
1.Ана тілін. Ата тарихын, тілін, мәдениетін, ҧлттық салт-дәстҥрін, дінін 
білмейтін жастар 
2.Жетім – тастанды және “қиын” балалар 
3.Жесір әйелдер мен отбасын қҧрмаған жастар 
4.Қарттар ҥйлерінде жылап отырған әжелер мен аталар 
5.Шылым шегуге, нашақорлыққа салынған жастар 
6.Кӛргенсіз – тәртіпсіз жастар және олардың арасында қаулаған қылмыс
7.Табиғат жағдайының нашарлауы 
8.Ата – ананың бала тәрбиесімен айналыспауы 
9.Мемлекет тарапынан мҧғалім жағдайына кӛңіл бӛлінбеуі 
10.Мектепте бала оқығысы келмейді, ал мҧғалім жҧмыс істегісі келмейді 
11.Мектепте тәлім – тәрбиенің нашарлауы 
12.Тәртіпсіз ҧл мен қыз және тағы басқа.

4 
Осы қайғы – қасіреттер: 
1.Қайдан және қалай пайда болды? 
2. Оларды жӛндеуге және олардан қҧтылуға бола ма? 
3. Иманжҥзді ҧлттық тәлім – тәрбие алған «Сегіз қырлы, бір сырлы» қазақ 
жастарын қалай тәрбиелеуге болады т.б.сҧрақтар туындайды. 

жүктеу/скачать 0,78 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: