теориялық білім дамуының екі факторын есепке алуда болса керек.
Адамның ақыл-есінің ғажап қабілеті – оның
мақсат-мұратқа сай нысандарды құру, яғни егер
өз мазмұндарын кедергісіз ашқанда ,
бір немесе басқа зерттелуші зат немесе құбылыс бола алатынды құру
қабілеті болып табылады. Бұл жерде ерте замандарда «заттың жаны»
деп аталғанды, ал кейіннен Аристотель «заттың энтелехиясы» деп
атағанды, яғни
заттың логикасын таза түрінде толық көрсету тура-
лы айтылып отыр. Қазіргі заман тілімен айтқанда, бұның бәрін заттың
«ішкі бағдарламасы» деп атауға болады. Алайда бар қиындық сан
жетпейтін заттар мен құбылыстар өзара әрекеттесіп жататын әлемде
ештеңенің де өзінің
