Біржан сал «Жанбота»
Жанбота, осы ме еді өлген жерім,
Көкшетау боқтығына көмген жерің ?
Кісісін бір болыстың біреу сабап,
Бар ма еді статьяда көрген жерің ?
Жанбота, өзің - болыс, әкең - Қарпық.
Ішінде сегіз болыс шенің артық.
Өзіңдей Азнабайдың поштабайы,
Қолымнан домбырамды алды тартып.
Тартса да, домбырамды бергенім жоқ,
Есерді поштабайдай көргенім жоқ.
Қамшымен топ ішінде ұрып еді,
Намыстан, уа, дариға, өлгенім жоқ.
Маңмаңгер- Ақан сері
Маңмаңгер кекілің келте, жалың майда
Байлаған сені сылап қалқатайда
Жүресің желмаядай жануарым
Көрейін қызығыңды осындайда
Ахау. туған елім
Балаң едім
Өзіңе осынау әнді
Ала келдім
Маңмаңгер, ән қосайын жүрісіңе
Дер екен қалқа қалай келісіме
Сыдыртып, Маңмаңгермен келе жатып
Осынау ән күйіндіріп түсті есіме
Ахау. туған елім
Балаң едім
Өзіңе осынау әнді
Ала келдім
Маңмаңгер, кекілің келте, жалың майда
Бал татыр қант қосса қағаз шайға
Кісіден анау-мынау жалтару жоқ
Ақ көйлек, дүрия бешпет сәулем қайда
Достарыңызбен бөлісу: |
