Жіктелуі: -Сабы, денесі немесе семсер тәрізді өсіндінің
-Ығысумен немесе ығысусыз
-Асқынған немесе асқынусыз
Диагностика. Аса қиындық туғызбайды. Соққы алған жерде сырылулар, қан құйылулар болуы мүмкін, үлкен ығысулармен болса – саты тәрізді деформация. Науқас кеуде астындағы ауырсынуға, оның қимылда күшнйуіне, демалудың қиындауына шағымданады.
Жүрек соғылу диагнозын жоққа шығару үшін динамикада ЭхоКГ, ЭКГ жасау керек. ЭКГ-да жүрек соғылу суреті миокард инфарктіне ұқсас, бірақ жарақат генезі дұрыс диагноз қоюға мүмкіндік береді.
Гемоперикард– перикардқа қан жиналу – төс сынығының өте қауіпті асқынуы. Клиникалық көріністері: қорқу, көгеру, ентікпе, суык тер, науқас қозған, мойын венасында пульсация көрінеді және ісінгені байқалады. АҚ төмен, пульс жіп тәрізді, перкуторлы жүрек шекаралары ұлғайған, аускультативті жүрек тондарының әлсіреуі немесе мүлдем естілмеуі.
Радиологиялық диагностика. Көптеген мәліметті бүйір проекцияда рентгенограмма береді. Мұнда жарықшақтардың алдыдан артқа бағытты ығысуы көрінеді. Гемоперикардқа күдік болған жағдайда кеуде қуысын тура прекцияда рентгенограммасын жасау керек, мұнда жүрек шекараларының ұлғаюын көруге болады.
Емі – консервативті. Сынық аймағына ауырсынуды басатын дәрілер енгізеді (10-15мл 1%новокаин ерітіндісі) сонымен қоса төс арты блокадасы жасалады.(60-80 мл 0,5% новокаин) Ығысумен болған сынықтарда репозиция жасалады, яғни омыртқаны кеуде бөлігінде артқа иіумен (науқасты жауырын аралық бөлікке валик қою арқылы арқасынан жатқызады) Көптеген жағдайларды консервативті түрде репозиция жасау нәтижесіз болады, бұл оперативті араласуға көрсеткіш. Сынықтардың бітуі 4 аптадан кейін басталады
Рейно ауруы. Этиологиясы, патогенезі, клиникалық көрінісі, диагностикасы және ажырату диагностикасы, консервативті және хирургиялық емі.
Рейно ауруы аяк - колдын шеткі бөлiктерiндегi ұсак артериялардын екi жакты спазмының салдарынан дамитын сипмтомокомплекс ( көбiне кол басының ұсак артериялары мен артериолалары ) . Дерт салкын климатта тұратын тұрғындарда , химиялық өңдірістің жұмысшыларында, щахтерлерде, балыкшыларда жиі кездеседі . Дерт әйелдерде жиірек кездеседі ( 60-80 % ) . Клиникалык айкын турлерi 20-40 жас аралыктарында ұшырасады . Этиология және патогенез . Аурудың себептік факторлары және даму механизмдері түбегейлi анык емес . Көптеген авторлардын тұжырымы бойынша аурудын пайда болуына жиi тону , әсiресе ылғалды суык ауа райы , нерв жүйесiнiн аурулары , тұқым қуалаушылык , теріс көңіл - күй әсерлерiн тигiзедi . Рейно ауруынын патогенезiнде нерв , әсіpece вегетативті нерв және эндокриндік жүйенiн алар орны ерекше . Симпатикалык нерв жүйесінің тонусынын күшеюінен немесе гормональдык тепе - тендiктiн бұзылыстарынан ( катехоламиндердің көбеюi ) болатын артериялардын спазмы басты роль аткарады. Рейно ауруының патогенезiнде кан тамыры спазмынан кейiн пайда болатын кан тамыр iшiлiк кысымнын төмендеуі , сонын салдарынан микроциркуляцияның баяулауы негізгі себептердің бiрi болып саналады . Микроциркуляциянын бузылысымен катар . тагы бiр манызды сəт , каннын реологиялык касиетiнiн төмендеуі . Осы жагдайды одан сайын нашарлататын фактор - ұсак кан тамырларында эритроциттер мен тромбоциттердiн агрегаттарынын пайда болуы . Микрокантамырларынын бітелуi тiндердегi зат алмасу процесстерiнiн бұзылысына әкеледі .
Клиника . Ауру салкыннын әсерінен туындайтын саусактардын ағарып көгеретін вазамоторлык ұстамасымен басталады . Бастапкы кезде устама сирек және узакка созылмайды. Салкын кезде нашарлайды. Көбіне II - V саусактар симметрия түрiнде зардапталады . Аурудың өршіген кезінде , әсiресе салкын уакытта , колдын басы мен саусактары көгiс тартады , салкын , iсiнкi . Ұстама жиiлейдi , узакка созылып , ауырсыну сезiмi күшейедi . Бiртiндеп тiндердiн трофикалык бузылыстары п.б.
