254
Сахабалар салған сара жол
көмекке ұмтылып, Әбу Бәкірді мүшріктердің қолынан
ажыратып алды. Үйіне жеткізіп салды. Есінен танып
қалғанына қарап, ел оның тірі қалуын екіталайға жоры-
ды. Әбу Бәкірдің соққыдан адам танымастай өзгеріп кет-
кен бет-әлпетін, өлімші халін көріп, Утба ибн Рабианың
жауыздығына зығырданы қайнаған Тәймұлдары Харам
мешітіне кіріп: «Осыдан Әбу Бәкір өліп кететін болса,
Утба ибн Рабианы тірі қоймаймыз», – деп серт берді.
Олар Әбу Бәкірдің қасына қайтып оралды.
Әкесі
Әбу Кухафа мен Тәймұлдары Әбу Бәкірдің есін жи-
нап тілге келуін күтті. Әбу Бәкір тек күн ұясына
батуға айналғанда ғана тілге келді. Есін жиысымен
«Расулаллаһтың жағдайы қалай?» деумен болды. Оның
есін жинап, тіршілік белгісін танытқанына көңілі орны-
на түскен тілеулес дос-жараны мен ағайын-жұрты ана-
сы Үммі-Хайрмен оңаша қалдырып, өз жөніне кетеді.
Әбу Бәкір анасынан «Расулаллаһ қайда?» деп сұраумен
болады. Анасының хабары жоқтығын естігенде,
«Олай болса, Үммі Жәмил бинти Хаттабқа бар, Аллаһ
расулының хал-жағдайын бір білсе, сол білер», – дейді.
Анасы ұлының Аллаһ елшісінің хал-жағдайын білмей
тыншымайтынына көзі жеткен соң, Үммі Жәмилге ба-
рады. Үммі Жәмил: «Әбу Бәкірде де, Мұхаммедте де
менің шаруам жоқ. Бірақ, қаласаң бір жағыңа шығысып,
балаң оңалып кеткенше, қасыңда болайын», – дейді.
Олар келгенде, Әбу Бәкір (р.а.) есінен танып жатқан бо-
латын. Үммі Жәмил кеудесінде бұрқ ете қалған ызадан
булығып: «Уаллаһи, сені
осындай халге жеткізгендер
осы тағылығымен өздерінің барып тұрған пасық екенін
көрсетті. Әлі-ақ Аллаһ олардан сенің өшіңді алып
береді», – дейді. Әбу Бәкір (р.а.): «Пайғамбарымыз
255
Пайғамбарымыздың Аллаһ жолында шеккен қиындықтары
қайда? Жағдайы қалай?» – деп сұраумен болды. Үммі
Жәмил: «Анаң осында, естіп қоймасын», – дейді. Әбу
Бәкір: «Анамнан қауіптенбей-ақ қой», – деген соң,
Үммі Жәмил: «Ол аман-есен», – дейді. Әбу Бәкір (р.а.)
оны қазір қайдан табуға болатынын сұрағанда, Үммі
Жәмил Пайғамбарымыздың (с.а.с.)
Ибн Әрқамның
үйінде екенін айтады. Әбу Бәкір (р.а.): «Аллаһқа ант
етемін, пайғамбардың аман-есен екенін өз көзіммен
көрмейінше, нәр сызбаймын», – дейді.
Көшеде жүргіншілердің қарасы сиреп, адам аяғы
саябырсығанда, анасы мен Үммі Жәмил Әбу Бәкірді
(р.а.)
екі жағынан демеп, Ибн Әрқамның үйін бетке
алды. Үйге кіргенде, Пайғамбарымыз бен сахабалар
Әбу Бәкірдің хал-жағдайын тәптіштей сұрады. Тіпті
көңілін аулап, оған жігер бере сөйлегендері болды. Әбу
Бәкірдің мұндай күйге түсуі былайғы жұртқа қарағанда,
Аллаһ расулының (с.а.с.) қабырғасын қайыстырып, жа-
нына қатты батты. Соған қарамастан Әбу Бәкір (р.а.)
қасындағы
анасын нұсқап, «Жолыңда жаным құрбан,
уа, Расулаллаһ! Міне, мынау – менің анам. Ол – өте
мейірімді жан. Сенің дұғаң қабыл болады ғой, анам-
ды Аллаһқа иман келтіруге шақырып, дұға ет. Бәлкім,
дұғаңның құрметіне оны тозақтан сақтар», – дейді.
Пайғамбарымыз (с.а.с.) дұға етіп, оны теңдесі жоқ,
бір Аллаһқа иман келтіруге шақырады. Анасы сол жер-
де Исламды қабылдап, мұсылман болады.
Ұзын саны отыз тоғызға жетіп жығылатын
мұсылмандар Ибн Әрқамның үйін бір ай паналады. Әбу
Бәкір (р.а.) соққыға жығылған күні Пайғамбарымыздың
көкесі Хамза
(р.а.)
да мұсылман болған еді»
231
.
231
Ибн Кәсир, әл-Бидая 3/31