Ғазали ғибыраттары (Еркiн пайымдаулар)
жүктеу/скачать 15,47 Mb.
|
|
Көксеген ақсақал Бесағаш төбесін көрсетіп тұр. Салихлыдағы наурыз мейрамы кезінде: Көксеген қария, Тұрсын Жұртбай, Мәлік қажы, Хадиша апй, Бәтима Ұшарқызы, Бекарыс ақын. Салихлының өзі де сергек қала көрінді, соған орай адамдары да, ондағы қазақтар да сергек екен. Қалалық мәдениет майданына келгенде әлем-жәлемденген, Түркия мен Қазақстанның жалауы асқақ желбіреген, салтанатты киінген, екі қазақ үй қатарласа тігілген, ақ шатырлы шаңқан алаңқайға тап болдық. Дуылдасқан қазақтар мен түріктер аралас-құралас, әзіл-қалжыңмен айқараласып жүр. Көз қуанады. Салихлыда Қазақ ауылы бар. Ауыл дегеніңіз болмаса бәрі де екі-төрт қабатты үйлер. Қаумаласа амандастық. Қамза Ұшардың қызы Бәтима апаймен Алматыда танысып ек. Сол кісі Қалибек хакімнің бәйбішесі Хадиша апайға қарай жетеледі. Бекарыс екеуміз солай ойыстық. Керей мен найманның дәстүрін араластыра ізет жасап (ол кіслер үшін бұл аса маңызды дәстр), қолдарын маңдайыма бастым. Екі қайтара жауаптасқаннан соң-ақ әңгіме жөніне көшті де еркінсіп алдым. Көңілін де, тілін де тауып тұрсаң, иімейтін ана бола ма? Келісті, сөзі де орнықты, Абайдың немересі Ақылия апайды еске түсіретін нағыз ел анасы екен. Астарлы сөзді қалай түсініп, қалай бабымен жауап береді десеңші. Сөзге деген қыбым бір қанып қалды. Қарттар да қатарласа қалды. Жедел сұхбаттың жауабы да тез қайырылып отырды. Азаттық аңсаған көштің бұйдасын ұстаған Мәделім қажы, Көксеген, Мәлік сияқты ежелгі қарт жауынгерлердің әңгімесінің ұшығын тыңдағанда осынау шағын жұрттың қаһармандық рухына таң қаласың. Салтанатты науырыздың көтеріңкі көңіл-күйін түсіргім келмей, Бекарысты таныстырғансып, ауылдың алты ауызын сылтауратып, дауыстарыңыз құлағымызда жүрсін – дегендей уәжге көштім. Қолымды қыса ұстап отырған Халибек хакімнің жамағаты, тоқсан екі жастағы Хадиша кейуана кенет: Ауылым – Қызыл өзен, жар басында, Алтайдың жылқы жайдым қырқасына. Тең болып терезесі, білімі де, Керейдің таңдап тидім мырзасына, – дегені. Атақты айтыскер Бекарысқа емеуірін танытқанымызда Хадиша анамыз: Қалдың-ау, амал бар ма, мекенім-ай, Қалдың-ау, керей, найман екі елім-ай. Өлеңді енді айтып не қылайын, Жасым келді тоқсанның екеуіне-ай, - деп Бекарысқа қарап өлеңдете жөнелгенде, айтулы ақынымыздың өнебойы шымырлап қоя берді.   жүктеу/скачать 15,47 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|