Өтірік.Ақын өсекшілдікті опасыздықтың,арамзалықтың,екіжүзділіктің ең жексұрын көрінісі ретінде айыптайды. Өсекте болар-болмас бір негіз болуы мүмкін,ал өтірік мүлде жалған,шындыққа ешбір жанаспайды.
Ақты қара деп,қараны ақ деп ант ететұғын кісілерді Абай имансыз,азған адамдарға жатқызады.
Расы жоқ сөзінің,
Ырысы жоқ өзінің.
Өңкей жалған мақтанмен
Шынның бетін бояйды...деп өтірік пен өтірікшілердің бет пердесін аша
сынайды.Ақын адам болам десеңіз өтірік айтудан, екіжүзділіктен құтылып, шындықпен,ақиқатпен өмір сүру керек деген терең тұжырым жасайды.
