Игілігіміз үшін болатын азаптар – біздің қоғамдағы танымал емес идея

Құдайға сенім артудың ең жақсы үлгісі, әрине, Иса болды. Ол Өзінің шәкірттеріне былай деді:

«Мен көптен бері қастарыңдамын, сонда да Мені шынымен білген жоқсың ба, Філіп? Кім Мені көрсе, соның Әкені де көргені. Бізге Әкені көрсетіңіз деп неге айтасың? Менің Әкеммен, Әкемнің Менімен тығыз байланыста екенімізге сенбейсің бе? Сендерге айтып жүрген сөздерім Өзімдікі емес, Әкемдікі. Сол сияқты Менімен тығыз байланыстағы Әкем Өзінің істерін де Мен арқылы істеп жатыр. Менің Әкеммен, Әкемнің Менімен тығыз байланыста екенімізге сеніңдер! Әйтпесе істеген кереметтеріме сүйеніп Маған сеніңдер» (Жохан 14:9-11).

Иса Өзінің бүкіл өмірімен Құдайдың ниетін іске асырды. Осылай мойынсұнуды Құдай Мұсадан күткен және біздің әрқайсымыздан да соны күтеді. Әлдебіреу бір күні айтқан екен: «Жан дүниенің Құдайға келуіне қас қағым сәт қана керек, ал киелі болу үшін бүкіл өміріңді сарп етесің». Тәңірге тәубе ету шынында бір сәтте іске асады, бірақ рухани жетілгендікке жетуге көп уақыт кетеді.

Мен мәсіхшілердің қандай да бір биікке жетуге тек лауазым немесе қоғамдағы бір орынға қатысты ғана емес, сондай-ақ өздерінің мәсіхшілік өміріне де қатысты талпынғандарын бақыладым. Олар бірдеңелерді жинаумен, қол жеткізіп сатып алумен байланысты жаңа қызметке ие болады, жабық клубтарға кіреді, өздерінің рухани мінездемесіне жаңадан жетістіктер және ұзыннан ұзақ созылған қызмет тізімдерін құрады, сөйтіп бір күні Құдайдың алдына келгенде: «Қарашы, Тәңірім, мен Сен үшін не істедім», – деп айта аламыз деп үміттенеді.

Құдай бізді күйреткен кезде, Ол бізді жинауға емес, азаттық алуға шақырады. Ол бізді әр түрлі заттар мен әдеттерден, тілектер мен жоспарлардан құтылуға шақырады. Ол: «Мендегі бардың бәрі – Сенсің, Тәңірім. Сен – менде, ал мен – Сендемін. Ең бастысы – осы» деп айтпайынша біздің «менімізден» азат етуді жалғастыра береді.