4. АНАМ АЙТЫП ОТЬІРСА
Әкеме дүниенің жоқ Өмір бойы осылай Мойын-құмның жиегіндегі Мырзабек баздың жанындағы ескі үйде қарауыл қарап отыра беретін сияқтымыз. Ал, Шонбай, Әбтібай сынды құрдастарының орталықта жарқыраған ақ шатырлы кең сарайдай үйлері, астарында бояуы жалт-жұлт еткен жүйрік мәшинелері бар. Әкеме өкіметтің шөбін өрт шалмаса, мал түсіп, тапатап, зиян келтірмесе болды. Қорадағы азын-аулақ малын да орталықтағы сол құрдасы «Мейірқұл, қысылып тұрмын, қол ұшын бер» деп сұрап келсе «мынау қыл құйрық жылқы тұкымы екен-ау» демей, ноқталап беріп жібереді. Анау жоныршқаның шетіндегі кұмдауытқа еккен қауын-карбыздың иісі мұрыныңды жарып пісті дегенше бүкіл ауыл осында дей бер. Мәшине де, мотоцикл де, есекке екі-екіден мінгеекен бала-шаға да. Әкемнің осындай мырзалығынан шошыған анам «Бакытжаным жесін» деп аздаған қауын, қарбызды есіктің алдындағы шөмеле ғыпүйген шөптің астына жасырып қоятын...
Мен онда анамның ондай кулғын қайдан білейін. Бірде әкем өзімен бірге еріп келген кісілер «ет піскенше шөл бассын» деп анама «қарбызыңнан қалса әкел» деді, Анам «қалған жоқ қой, Мәке» деген.Шынында да қауын- қарбыздың әлде-қашан қазан боп кететін кезі еді бұл. «Ә, мейлі онда, шәйінді тездет» деп әнгімеге енді кірісе бергенде мен өзімнің білгіштігімд көрсеткім келіп:
— Әке, есіктің алдындағы шөптің астында кауын-қарбыз бар, — деп тақ ете қалайын.
Әкем маған бір, анама бір қарады. Адамның өңменінен өтетін отты жанары, әсіресе, анамды тесіп барады.
- Әкел!
Әкем шарт ете қалды. Ашуланғанда өстетін. Ыңғайсыздықты жуып-шайғысы келген кісілер:
- Балалы үйдің ұрлығы жатпайды, - деген осы, - деп күлкілері келмесе де күлген боп жатыр.
Мен кейде өстіп жанымдай жақсы көретін анамның жүрегіне байқамай қаяу түсіріп те алатынмын.
Достарыңызбен бөлісу: |