Генерал. Сізден бір елі қалатын емес.
Қордабаев. Қасқабай – Ерекеңнің шәкірті ғой, жақсы шәкірті. Қашан да жақсы шәкірт ұстазынан озған.
Мұсылманқұлов (разы болып, масайрап күліп). Бәрін білесіңдер-ей! Сендер де менің шәкіртімсіңдер. Байқаймын, жаман шәкірт болмапсыңдар.
Прокурор.Рахмет, Ерік Көбенович!
Генерал. Түу, көңіліміз енді орнына түсті-ау!
Қордабаев (қолтығындағы папканы қолына алып).Ерік Көбенович, мынау – Қасқабай Төреқұлович төртеуіміздің Сіздің чартерлік рейсіңіздің шығынының өтеуі.
Мұсылманқұлов.Ой, жігіттер, бұларың нелерің?
Прокурор. Бұл – Сізді сыйлағанымыз.
Генерал. Ия, сыйлық емес, сыйлағанымыз.
Қордабаев. Бұл жігіттер осындай бір әдемі сөз ойлап тауып отыр. Сыйлық – пара, сыйлау – адамгершілік, дейді екеуі.
Мұсылманқұлов(Қордабаев ұсынған папканы ұстап тұрып). Қызық екен! Мейлі енді. (Сәл ойланып қалып барып). Сендер шындарыңды айтыңдаршы, Қасқабайды шынымен Премьер шақырды ма, жоқ, өтірік сылтауратып кетті ме?