Қысқаша теориялық мәлімет: 1. Психикалық iс-әрекеттiң мақсат бағдарлы және нәтижелi болуы үшiн адам ең алдымен өзiнiң
ой-санасын iстеп жатқан әрекетi мен сол әрекет нысанына тоқтата бiлуi қажет. Әдемi сурет салуға
бекiнген баланы көз алыңызға келтiрiңiз. Сурет затын, оның түр-түсi мен қағазға қалай орналасуын
ойластырамын деп, жас суретшiнiң жұмысқа шомғаны сонша, тiптi ата-аналарының оған қарата айтқан
сөздерiн мүлде аңғарар емес. Мұндайда бала зейiнiн iстеп жатқан әрекетiне шоғырлады, назарын қажеттi
заттарына аударды, басқа заттардың бәрiне алаңдамастан, өз керегiмен шұғылданды деймiз.
Келтiрiлген мысал адамның бiр мезгiлде әрқандай заттар туралы ойлап, әртүрлi iспен бiрдей
шұғылдана алмайтынының дәлелi. Сондықтан да оның санасы белгiлi мезеттiң әрбiр бөлiгiнде өзiне
қажет болған заттар мен құбылыстардың маңызды да мәндi тараптарына бағытталады.
Ой-сананың
бағытталуы деп ең алдымен психикалық әрекеттiң таңдамалылық сипатын, нақты
объектi күнi бұрын ниеттi iрiктеуiн, не оған мән бермеуiн айтамыз. Бағытталу түсiнiгi сонымен бiрге iс-
әрекеттiң бiршама уақыт аралығында өз сипатын сақтап тұра алу қасиетiн де қамтиды. Зейiндi болу үшiн
қандай да бiр iстiң түрiн таңдап қана алу жеткiлiксiз, сол таңдауды тұрақтатып, сақтап қалу қажет.
Мысалы, педагогикалық процесте оқушылар зейiнiн, анау не, мынау зат не деп, iске бағыттау онша
қиындық тудырмайды, әңгiме төркiнi сол зейiн бағытын қажеттi уақыт аралығында сақтап тұру.
Зейiн сөзi сонымен бiрге бiздiң ой-санамыздың белгiлi iс-әрекетке
