Ежелгі түрік жазу ескерткіштері VІ ғасырдың орта кезінде Жетісу мен Қазақстанның Оңтүстік жерлерінде тілдік диалект өзгере бастады. VІІ-VІІІ ғғ. Қазақстанда және оның жақын маңдарында түркі тілдес топтар пайда бола бастады: болгар-хазар, Батыс-түріктік, оғыздық, қарлұқтық қимақ-қыпшақтық.
Орта Азия мен Қазақстанның территориясында орналасқан халықтар шаруашылықта, діни және әкімшілік-саяси қатынастарда жазудың бірнеше жүйесін пайдаланды. Алматы маңындағы сақ қорғанында қазба жұмыстары жүргізілгенде Есік қаласында табылған құмандағы жазу Қазақстандағы ең көне зат болып табылады. Бірақ оның қай тілде жазылғаны әлі күнге дейін белгісіз.
Түрік қағанат тарихының бастапқы кезінде соғды жазуымен, түрік тайпаларында рулық таңбалармен қатар рун жазуы пайда болды. Ол 38 таңбадан тұрды. Бұл таңбалар соғды жазуына қарағанда ағашқа, тасқа жазуға арналған. Енисей және Орхон өзендерінің бойында заттар табылғандықтан ол жазуды «Орхон-Енисейлік» деп атады.
Түрік руналық жазуымен қатар Қазақстанның Оңтүстігі мен Жетісуда соғды тілі кеңінен тарады. Ол тіл халықаралық қатынастар тілі соғдылар мен түріктер шоғырланған жерлерде пайдаланады және халықаралық қатынастар ретінде пайдаланады, одан басқа сириялық, ұйғыр жазуларын жаза білді.
Ежелгі түрік рун жазуды ұйғыр тайпасы, одан соң араб жазуының ықпал етуімен ХІ-ХІІ ғғ. ислам қабылдады.
