сырыл,
демігу байқалса, ал ми жасушалары зақымдалғанда – сіңірі
тартылу, әлсіреу, салдану және т.б. белгілері көрінеді.
Организм жағдайы мен қызметінің көзге
көрінетін өзгерістерінің
байқалуы аурудың клиникалық белгілері деп аталады.
Экспериментальды жолмен жұқтырғаннан кейін организмде пайда
болған белгілер вирустардың көбеюінің жанама дәлелі болып саналады.
Бұл жағдайда тек пайда болған өзгерістерді сипаттап қана қоймай, нақты
бір ауруға тән жасырын кезеңінің ұзақтығы да ескеріледі.
Аурудың
жасырын кезеңі тек ауру қоздырғышының қасиеттеріне ғана тәуелді
болмай,
вирустың дозасына, олардың организмге ену жолына және
организмнің жалпы күйіне де байланысты болады.
Биосынама қою мақсатында
жұқтырылған зертханалық
жануарларда пайда болған клиникалық белгілер (қысылу, азыққа
тәбетінің
төмендеуі, демігу, т.б.) зерттеуге алынған патологиялық
материалдың құрамында вирустың бар екендігін көрсетеді.
Мұндай
белгілерге сүйене отыра ауруды вирустардың қандай түрі
қоздырғандығын анықтау мүмкін емес. Вирустардың түрін айқындау
жұмыстары серологиялық реакциялар көмегімен іске асырылады.
Достарыңызбен бөлісу: