ОҚулық Атыраулық заманауи жазушылардың қазақ және орыс тілдеріндегі шағын прозалық жинағы

191 192

алмай зақым жасады ма деп табанынан тозды.
Бай болып, барша мұратына жеткізер әдемі ертегі еді. Еліктіріп-солықтырып ақыры әр көшеде адастыр- ды. Жүрегі сазыды. Көзі қарауытып отыра кеткен. Көкірегінің басында түйіншек боп тұрып алған өксік кептелсін. Сол сол-ақ екен, ыстық жас еріп төгіліп әл бермей кетті. Даусын шығармай, ернін тістелеп жылаған.

Мынау жарық дүниеге деген бар өкпесі мен өкініші кеудесіне тарам-тарам боп құйыла берді.

Тас көшеде тағалы аттай тық-тық басып бара жатқан қалалықтар селт етер емес. Жанына келгенде белеңі бар бестідей басын қайқаң еткізіп өте кетеді. Өте кетсін...

Сауық-сайран театрынан шығып келеді екен. Жа- нып тұрған жұлдызбын дейтін әнші қыз қолтығында. Жалаңаш белінен жапсыра құшақтап, алшаң-алшаң басады. Жайнаң қағып, жарқылдап күледі. Теріс айналғысы келген. Бұрыла алар емес. Бойына діріл жүгіріп, алқынды. Сосын жылдамдап басып кеп:

«Тоқтаңызшы!» – дегенін біледі. Жатырындағы титімдей тіршілік иесі де бүлк ете түскен.
– Ыш-то? – Келісті жүзі кеберіп кетті.

Кішкене кідіріңізші.

– Танымадым, қарындас.
– Бұл кім өзі?– дейді әнші қыз жігітке еркелей басын сүйеп.
– Какая-та дура!..

– Білгенбіз, табанына сынап жаққан алаяқ, – десті да-

яшы қыздар.
– Әйелі, екі баласы бар.
– Тоқалын және ұстап отыр.

– Екі күндес ақшаға таласып шаштасады да жатады деседі.

– Айтпадыңдар ма маған? Жыртақтап күледі.
– Туып алсайшы балаңды... Асырайсың ғой. Мейрам-

_{ханадан қалған тамақты жеп онсыз да тауыса алмай}

ру в аренду. В ней жили уже другие люди. Подума- ла, что многочисленные враги, завидуя его доходам, посадили его, хотела освободить, обивая пороги раз- личных казенных домов.
Все её мечтания оказались красивой сказкой, дово- дившей до исполнения желаний в фантастических воображениях. Она, увлекая и волнуя, заставила за- блудиться в лабиринтах улиц. Сердце ныло. Глаза ввалились в глазницы. Всхлипы, впившиеся занозой в грудь, сжимали, словно тиски. Горячие слёзы, про- ливаясь потоком, лишили её сил. Плакала беззвучно, кусая губы.
Развилины сожалений, обиды и гнева на этот белый свет вливались в душу неумолимо.
Цокая по каменной мостовой каблуками, как кони подковами, искушённые во всём горожане не обра- щают даже внимания. При приближении они, как но- ровистая лошадка-пятилетка, отворачивают головы в сторону. Пусть отворачиваются.
Но однажды увидела его выходящим из театра са- тиры. Рядом с ним была молодая, но уже известная певица. Он, обнимая обнаженную талию её, шёл ши- роко ступая. Оба весёлые, рассыпают смех. В глазах потемнело. Хотела отвернуться, но не смогла. По все- му телу пробежала дрожь. Обратилась к нему:
- Подождите… Затрепетал даже зародыш во чреве.

- Чего вам?! – Он резко переменился в лице, приняв суровый вид.

- Надо поговорить.
- Что-то не узнаю вас, сестрица.
- Кто это? – вопрошала молодая певица, в порыве нежности прижав свою голову к его плечу.
- Какая-то дура!

- Знали мы, что он проходимец, смазывающий пятки ртутью, - заверещали официантки на работе.

- Женат он, имеет двоих детей.
- У него даже две жены. Рвут волосы друг друга, не могут разделить его деньги, - подливали они масло в огонь.
- А почему вы не сообщили об этом мне раньше? В ответ раздался лишь смех.
- Роди ребёнка… Прокормишь. Всё равно не съедаем все ресторанные остатки.

193 194

Іштей қатайған. Ашаң жүзі сылынып, арықтап, қыр мұрыны қусырылып, тілден қалған. Көкірегінде ұят пен ыза беріш боп қатып тұрып алды. Ұйқы қашып, үсті-басы күйіп-жанған. Кісікиік боп бара жатты.
– Кешір, – деді сондай арпалысты шақта жатырын си- пап. – Дүниеге тағы бір алаяқ, алдампазды әкелмеу үшін мен сенен құтыламын. Кешіре гөр мені!..

Араға алты ай салып Саин көшесінде тұрды.

Таң қылаң беріп қалыпты. Жанындағы қыздар тәтті ұйқының құшағында. Естиярлауы ғана тар төсекке әрең сыйып жатқан құйрығын әрі-бері аунатып, баяу қорылдайды.
Кірпігі қамасты. Әжесінің: «Тоңдың ғой, қарғам», –

деген даусы алыстан талып жетті.

– Түйежүн көрпеңді жапшы, әже...

Сәскеде оянды. Жуынып-шайынды, боянды.

– Айсара, хат келді, – деді дүкеннен оралған күлімкөз.

– Алақай, бір шөлмек виски, – деді оймақ ауыз бір езуіне тілін қыстырып.

– Ішеміз, – деді аш белі солқылдап тұрғаны темекі түтінін қолымен қуалап.

– Желікпеңдер... Қазір саунаға барамыз. «Мама» Катя келеді, – деді естиярлауы қабағын шытып. – Кәне, шәй ішейік.

Хат биыл мектеп бітіретін жалғыз інісінен екен. «Ал- тыннан ардақты, күмістен салмақты Айсара апамызға сағынышты сәлем, – деп бастапты.

– Апам тәуір боп келеді. Алла жазса, Алматыға сені оқуға өзім алып барам деп отыр. Бәрі қызымның арқасы, жұмысы жақсы, табысы мол екен деп сенен көп ақша алған күні қуанып, көрші-көлемге шәй берді. Бәрі саған батасын беріп тарқасты.

Әжем «Қозы Көрпеш – Баян сұлуды» әлі оқытып жүр. Көп жерін жаттап алдым. Алматыда жаңадан шыққан ғашықтық эпос болса салып жіберсейші... Қашанғы

Её лучезарное лицо стал сохнуть. Точёный носик ещё более заострился, сама же перестала общаться с кем- либо. Стыд и обида, впившись в душу, застряли зано- зой. Пропал сон, всё тело горело от этой обиды.

- Прости меня, - в этот опустошительный момент об-

ратилась она к зародышу, поглаживая его ладонью.

– Избавлюсь от тебя, чтобы на свет не появился ещё один проходимец.
…Через шесть месяцев стояла уже на улице Саина.
… Стало светать. Все девушки в объятьях сладкого сна. Самая старшая из них, еле вместившая в ложе раздавшиеся ягодицы, несколько раз перевернув их, негромко храпела.
… Сомкнутые веки Айсары зашевелились. Издали раздался голос бабушки:
- Замёрзла, светик мой…
- Накрой верблюжьим одеялом, бабушка…
…Проснулась поздним утром. Умылась, стала накра-

шиваться.

- Айсара, тебе письмо, - проговорила лукавоглазая дева, вернувшись из магазина.
- Ура, с тебя бутылка виски, - обрадовано проговорил рот с напёрсток, облизывая языком край своих губ.
– Напьёмся, - добавила другая, разгоняя рукой дым от прикуренной сигареты.

- Хватит дурачиться… Сегодня идём в сауну. Туда прибудет «мама» Катя, - строго проговорила самая старшая из девушек, приняв суровый вид. – А сейчас попьём чаю.

жүктеу/скачать 34,49 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: