ОҚулық Атыраулық заманауи жазушылардың қазақ және орыс тілдеріндегі шағын прозалық жинағы

Осыдан бес минут бұрын ғана қайғыдан жаны булыққан адамның енді езуі құлағына жеткенше жы- мияды деп кім ойлаған? Жүрегі қуаныштан бұлай толқиды, соқпай қалады деп кім ойлаған? Ол сыйма- ды, тағдырдың үкімімен келісе алмаған оның жаны әрдайым күресумен болды. Оған ешқандай мүмкіндігі жоқ, бұл тәні тым таршылық етті. Сондай армандаған еді, енді міне сол дегеніне жетті. Енді сондай жеп- жеңіл, ең бастысы қалаған адамына жете алады. Барлық мүмкіндігі бар.

Оның дәлелдегісі келген. Осыдан бес минут бұрын ғана өз ісін асқан ерлік деп санап отырған адам бұлай өкінеді деп кім ойлаған? Кімге, нені дәлелдемекші екенін де өзі білмейді. Тек қана өкініш бар жүрегінде. Кішкене кезінде салған суреттеріне қарап еңіреп отырған анасын көріп жаны қан жылап тұр, ол түсінбеді. Бес минут бұрын ғана Махаббат үшін осындай құрбандыққа барған қайсар қыз атанбақшы болған оның, енді анасының ақымық қызына айнала- рын кім білген?

Бес минут бұрын ғана ғажайып ертекке сенген, сол сенімін ақ параққа түрлі түсті қарындаштарымен өзінше түсіріп жүрген кішкентай шығармашылық иесінің өз суреттеріндегідей сыйқырлы әлемге атта- нарын кім білген?
Бала қиял болып қана көрінген бұл әлем оның ендігі мекеніне айналарын бес минут бұрын ғана ешкім сез- беген де еді. Күтпеген жерден болды. Ол түк түсінбеді, бірдеңені ұғынатын жаста емес қой. «Мама» − дей берді, ана сәбидің көз алдында құдіретті күш иесі емес пе? Бірақ, тек бала үшін ғана олай екені өкінішті. Анаға перзенті шырқырағанда шарасыздықтан асқан қайғы жоқ екен.

- Мама, мен қорқамын

- Періштем менің, қасыңдамын, күнім

- Мама

- Жүрегім менің

- Мама-а

- Шыда, құлыным. Міне, дәрігерлерге де жеттік

- Мама мен қорқамын

- Өтінемін көмектесіңізші

- Қазір, сабыр сақтаңыз

- Мүмкін емес, инфекция жайылып кеткен. Қиналып өлгенше, қазір біз ұйықтататын дәрі салайық.
- Мүмкін емес, бір нәрсе істеңіздер! - деген ашудан булыққан дауыс.
- Мама не болды? Ұрыспашы, мен қорқамын
- Күнім ештеңеден қорықпа, - деген сабырлы дау- ыс. Ол өзін қолға алды. Сәбиіне қолынан келері – қорқынышын басу ғана. Медбикенің ұйықтататын

Кто думал, что человек, душа которого всего пять ми- нут назад разрывалась ог горя, вдруг будет улыбаться так, что рот растянется до ушей? Кто думал, что серд- це будет так биться от радости и перестанет стучать? Она не могла найти себе места, ее душа, не согласная с решением судьбы, пребывала в постоянной борьбе. Не имея никакой возможности сопротивляться, ее тело было тесным для нее. Так мечтала об этом, и вот достигла своего. А теперь она такая легкая и воздуш- ная, и, самое главное, может добраться до своего из- бранника. Есть такая возможность.
Она хотела доказать. Кто думал, что человек, пять ми- нут назад считавший, что совершает высокий подвиг, будет так сожалеть об этом? Она даже не знает, кому и что хотела доказать. В сердце одно раскаяние. Уви- дев мать, рыдающую возле ее детских рисунков, душа горько плачет, не понимая ничего. Кто знал, что пять минут назад она собиралась стать героической девуш- кой, пожертвовавшей собой ради Любви, а преврати- лась в глупую доченьку своей матери.

Кто знал, что она, пять минут назад верившая в чу- десную сказку и создававшая его в детстве сама раз- ноцветными карандашами на белом листе, уйдет в за- гадочный мир на своих рисунках?

Пять минут назад никто и не предполагал, что мир, который казался детской фантазией, превратится в ее последнюю обитель. Это произошло так неожиданно. Она ничего не поняла, потому что не в том возрасте, чтобы понимать что-то. Только повторяла все время

«мама», ведь мать самое святое для ребенка! К со- жалению, это так только для ребенка. Для матери нет ничего тяжелее, чем безвыходная ситуация, когда ее ребенок плачет.
- Мама, я боюсь

- Ангел мой, я рядом, солнышко мое

- Мама

- Сердечко мое

- Мама-а

- Терпи, жеребеночек мой. Вот и дошли до врачей

- Мама, я боюсь

- Умоляю, помогите

- Сейчас, сохраняйте спокойствие
- Не может быть, инфекция уже распространилась. Чем она будет умирать в мучениях, лучше сделать ей укол и усыпить.

- Это невозможно, сделайте что-нибудь! – раздается задыхающийся от гнева голос.

- Мама, что происходит? Не ругай, я боюсь.
- Солнышко, ничего не бойся, - произносит спокой- ный голос. Она взяла себя в руки. Ей остется толь- ко успокоить свое дитя. Она дала согласие медсестре

315 316

дәрі егуіне рұхсатын берді.
- Мама
- Құлыным, - жасын әзер ұстады, - Жарығым, ұйықтай ғой, көзіңді жұм.
- Қорқамын
- Қорықпа, жарығым. Мен сенімен біргемін. Көзіңді жұма ғой. Сен «феяларды» көп салатын едің ғой. Енді қарашы, екеуміз де «феямыз». Сенде қанат бар. Менде де, екеуміз ұшып келе жатырмыз. Мінекей,

«торттар» әлеміне келдік. Ана жақтағы не, мәссаған, онда балмұздақтар көптеп ағып жатыр. Кеттік, сонда ұшайық. Көріп тұрсың ба, сен ұнататын

«эскимолардың» үйін, күнім менің, көрдің бе? - дейді, сәбидің бетінен жымиыс байқалды. Байғұс ана жалғастыра берер еді.
- Ол ұйықтап кетті, бәрібір естімейді, - деді суық өңді ақ халатты кісі.
- Сен қайдан білесің, олай деме! Түсіндің бе, естиді, естиді, - дей берді.
- Сабырлы болыңыз. Бала тым әлсіз, үш төрт сағаттардан кейін инфекция организмге жайылады, өкінішке орай өледі, - деді.
- Ол сәби ғой, қалай ғана олай

айтасыз, - деп шыңғырды. Оған тынышталдыратын дәрілер салынды. Жылады, бөбегінің тамыры соңғы рет қаққанға дейін отырды бір нүктеден көз алмай.

Соңғы секундқа дейін ғажайыпқа сенді. Өкінішті... Болмас та еді, оның жүрегі сол кезде соғып кетті ғой.

^{Ғажайып болды. Сәби тірі қалды, кішкентай ғана ба-}

лапанды мен, жазып отырған адам, аналық инстикті бар әйел заты қалай ғана өлімге қиямын.

Тірі қалды. Әдеттегідей, өмірде қалай жиі болса, менің ақ қағаздағы шағын ғана өмірімде де дәрігерлер қателескен болып шықты. Бұл инфекция емес екен. Бөбектің таңға жақын тамыр соғысы дұрысталып, қызуы да түсті.
Тірі қалды, бәрібір өкінішті.

Қазір сол сорлы ана ақымақ қызының сол бір суретін ұстап тағы да жанын қоярға жер таппай отыр, осы жолы дәрігерлер қателеспеуі керек.

Қанша дегенмен сонша жыл өтті ғой, бәрі дамыды, медицина да. Осы жолы қайсар болып көрінем деген ақымақ қыздың өзі кінәлі.
_{«Ақымақ қызым-ау, ақымағым-ау» − дей береді сорлы}

сделать усыпляющий укол.

- Мама
- Жеребеночек мой, - еле сдерживает слезы, - Светик мой, поспи, закрой глазки.
- Я боюсь.
- Не бойся, светик. Я с тобой. Закрой глазки. Ты ведь много рисовала «фей». А сейчас видишь, мы с тобой

«феи». У тебя есть крылья, и у меня крылья. Мы с то- бой летим. Вот, смотри, прилетели в мир «тортов». А что там, ух ты, а там мороженое течет и не кончается. Давай, полетим туда. Видишь, дом твоих любимых

«эскимо», солнышко мое, видишь? – говорит она. На лице ребенка показалась улыбка. Бедняжка мать гото- ва продолжать.

- Она все равно не слышит, уснула, - произнес человек в белом халате с холодным выражением лица.

- Откуда ты знаешь, не говори так! Она слышит, по-

нял, слышит, - повторяла она.

- Успокойтесь. Ребенок слишком слаб, через три- четыре часа инфекция распространится по всему ор- ганизму, и к сожаленью, она умрет, - сказал врач.