жағынан, Абсолюттік акыл-ойдың күшіне сенуге мүмкіндік жасады. Бұл сенімділік адамға кұрылымға бөлінбейтін, уакытта да, кеңістікте де, өзгерістер үдерісівде де ұсақталмайтын өз болмысындағы шеткі түпнегізде Тұтастыктың бар екендігі туралы тұжырым жасауға мүмкіндік берді. Дэл осы Абсолюттік ақыл-ой болмысы тэртіпті камтамасыз ететін жэне тұрактылык пен беріктілікті сактайтын сенімді базистік күш ретінде коршаған элем туралы көзкарасты адам бойында калыптастырады. Екінші жағынан, Парменид 93-99 жағдайын негіздей отырып, бардың өзі туралы, осы казір мәндінің бүтіндігі туралы ойды негіздейді. Парменидтің сіңірген еңбегінің маңыздылығы мынада: ол элемдегі өз әрекетіміз барысында біз кұмән келтіре алмайтын интеллектуалды-идеалдылыктың ерекше болмысы саласын, аймағын алғаш рет ашып жэне оның физикалык табиғи объектілермен бірегейлігі мен айырмашылығы деңгейіндегі болмысы мәселесін көтеріп кана қоймай, нақты-физикалық та, накты-абстракциялык та объектілердің барлык бірліктерінің жалпылығы болып табылатын мәнділік ретіндегі болмысты абстракциялык-идеалдык деңгейде пайымдайды. Бүл жалпылык - тұтас жэне жалғыз, үздіксіз жэне мэңгі, бірак ажырамас жэне бүтін: жэне де ол бөлінбейді, өйткені ол барлығында бірдей емес мына жерде ешкандай да артық емес, ана жерде ешқандай да кем емес, сондықтан да үздіксіз ол, бірақ мәнмен толысқан, барлығы да үздіксіз, себебі: мәнділіктер бір-біріне тартылган. Сонымен, Парменидтің ойынша, физикалык заттардың бар екендігіне көз жеткізгеннен кейін жалпылыктың болмысы біртүтас жэне өзі-өзіне тепе-тең ретінде, мэңгі жэне кажетті ретінде, түракты жэне өзгеріссіз ретінде, табиғи элем мен адамның өмір сүруінің кепілі ретінде көрінеді. Адам физикалык