нактылықтың болмысына ғана сеніп коймай, сонымен катар, өзімен бірге уақыт кеңістігінде катар өмір сүретін жэне мэдениетте калыптаскан, яғни абстракциялық жэне идеалдык объектілер мен кұбылыстардьщ барлығына да күмән келтірмеуі тиіс. Оның үстіне, адам Абсолюттік ақыл-ойдың күшіне де сенуі керек, өйткені ол идеалды мәнділіктер элемін калыптастыра отырып, оған бакылау да жасай алады, себебі кажеттілікке байланысты күрылған барлык нэрсе бір мезетте жойылып кете алмайды. Адам тудырған барлык нэрсе (іс-әрекетімен болсын, акыл-ойы аркылы болсын), тіпті өзі жоғалып кеткен жағдайда да бар жэне болады. Әлемде нақты бар нәрсенің бәрі түрақты жэне мәдениет пен адам элемінде өзгеріс болса да ол жойылмайды. Парменидтік болмыс, оның өткір коллизиялық формада койылуы мен пайымдалуы ақыл-ойдың эмпирикалык-стихиялык деңгейінен абстракциялық деңгейіне белсенді түрде өтуіне негіз болды жэне философиялык, логикалық жэне математикалык ойдың алға дамуына серпін берді. Хайдеггердің дэл сипаттағанындай, Парменид ілімі батыстык элемнің тағдырын шешті. Батыстык адамның әлеміне өзі игеруі тиіс 106
трансценденталды болмыс туралы идея, адамнъщ бастапкы ѳмір сүруінің шарты ретінде бұл дүниенің жетілмегендігі туралы идеялар енгізілді. Сондықтан осы кезден бастап адам әлемді одан ары жетілдіру үшін оны өзгертуі тиіс. Мұндай дүниетанымдык ықпал идеалдык тұргыда да, кей кездері практикалык тұрғыда да әлемдегі адам болмысын өзгертуге ұмтылған антиктік концепцияларда кездеседі. Мысалы, киниктер болмыстың бекітілген нормалары мен кұндылыктарына карсы шығып, оларды өткінші деп бағалады. Олар
