бұл кейінірек батыстык элем ойшылдарының көптеген еңбектерінің мазмұнын кұрады. Болмыс туралы парменидтік ілім батыстык адам өмірінің мәнділік бағдарларын айкындаумен катар жалпы әлемдегі адамның накты өмірінің көкейкестілігін жэне бейма- залығын аша отырып, батыстык әлемде бұл мәселенің шешілуі коллизиясына да ыкпалын тигізді. Және бүл болмыстың бұралаң сүрлеуінен де айкын көрінеді. Адамның элемде болуға ұмтылуын философтар табиғи элем мен адамзат әлемі өмір сүруінің белгілі бір тұтас негізін логикалык дэйектеулер тұргысынан негіздеп кана койған жоқ жэне сонымен катар, адамның шығармашылык жэне практикалык әрекеті мүмкіндігінің өзін де негіздеуді максат тұтты. Егер шығыс әлемі үшін адамның дүниедегі болмысының тікелей нақтылығы адамның өзінің психофизикалык кабілетін жетілдіру жолымен жэне сол аркылы табиғи элеммен үйлесімділікке ие болу арқылы жүзеге асса, ал батыстык адам үшін толык үйлесімділікке жетудің пайымдаушылык-медитативті жолы жеткіліксіз. Барлығына белсенді бағдар үстанған батыстык индиввд өзінің шектеулілігін сезіне, жеңе отырып, өз міндетін мынадай артефакттар тудырудан (жаратудан) көреді: мейлі ол адам әрекетінің кеңістіктік шекарасын кеңейтетін материалдык артефактылар туындысы болсын, мейлі ол абстрактылық үлгілерді калыптастырудағы акыл-ой мүмкіншілігін молайтатын интеллектуалдык-рухани жетістіктер болсын, солардың көмегімен адам элемді көшіріп проекциялауға жэне оның мүмкін болатын кайта күрылымдары үлгілерін жасауға қабілетті болар еді жэне практикалык нәтижелерге ие болар еді. Осындай талпыныстардың бірі барлык қүрамдас бөліктері мен сішаттамалары өзінің түрактылығымен, реттілігімен, зандылығымен жэне байланыстылығымен ерекшеленетін түракты мәнділікке ие 108