Адам кұндылығының идеясы ежелгі коғамда айтылған еді және, егер басында бастапкы негіз ретінде полис карастырылған болса, 312
эллинизм дәуірінен бастап ол индивидке ауды. Феодализмде діни сана адам даралығынан басым түссе, жаңа дэуірде мэдениет адамды кайтадан барлык заттыд ѳлшегішіне айналдырды. Адам кұкыктарының бүгінгі түсінігі либерализмнен бастау алады, ал оньщ кѳрнекті ѳкілдері Локк, Гроций, Монтескье, Джефферсон, Смит, Милль жэне т.б. болтан. Осы тұламалар адамның өмір сүруге, кауіпсіздікке, еркіндікке, езушілікке карсы карсылык көрсетуге және т.б. іргелі кұкықтарын мемлекеттен тэуелсіз және онымен корғалуға тиісті адам жүріс-тұрысының табиги, ажырағысыз жэне касиетті нормалары ретінде негіздеген еді. Бұл жағдайда адам кұкыктарынын табиғи, жаратылыс сипаты дегеніміз олардын адам туылғанынан пайда болуы, адам кұкыктарының ажырамасыздығын жэне оларсыз индивидті котам мүшесі, нагыз әлеуметтік субъекті кьшатын ерекше адамдық касиеттерден айырылу катері пайда болатын олардың индивидке тірі жан ретінде тэн болуы, ал адам кұкыктарының касиеттілігін оларды ең жогары кұндылыкты мәртебе ретінде карастыргандыктан сыйлау, кұрметтеу және оларга табыну деп түсінуімізге болады. Алгашкы рет адам кұкыктарының либералды концепциясы өзінің кұкыктық бекітілуін 1789 жылты американдык кұкыктар жөніндегі Биллге негіз болтан 1776 жылгы тәуелсіздік Декларациясында көрініс тапты. Сэл кешірек адамның негіз калаушы кұкыктары 1789 жылгы адам мен азамат кұкыктарының франциялык Декларациясында бекітілді. Адам кұкыктары категориясы - индивидтің кұндылығы жөнінде,
