37
Ойдан-қырдан жиналған ел-
жұрт палуанды орталарына
алып,
жібермей, серіппедей
шиыршық
атып
тұрған
бұлшық еттерін тамашалап,
оңаша үй тігіп, бие сойып,
қымыз сапырыпты. Африкада
қара
зәңгімен
белдесіп
жыққанын,
жапон палуаны
Сар-Ки-Киді қалай жеңгенін
тыңдап, айыздары қанып,
желпінген топ тыныш тұра
ма, Қажымұқанды Қожамқұлмен күрестіріп, қызыққа батайық деседі.
Орталарынан шығарып, үш тоғыз жүлде де тігеді. Ат
шаптырып,
аулынан алдырылған Қожамқұл алдымен аға палуанға барып, ізетпен
көріседі.
Тамашаға жиналған көпшілік екі жаққа бөлініп, бұрын-соңды көз
көрмеген үлкен күрестен дәмелі көңілмен қызыл өңеш боп жатады.
– Қажеке, – дейді осы кезде қырғыз палуаны. – Бір бастың екі көзіндей
бауырлас егіз елдің азаматымыз. Сіз – аға, мен – інімін. Біріміз жығып,
мақталып, екіншіміз жығылып, тапталып жатқанымыз жараспас. Әрі
бізге меймансыз. Беліңізге жармассам, аруақ кешірмес. Жүлде сіздікі
болсын!
Осыны айтып, Қожамқұл ұстаспай-ақ, кісілікпен жолын берген екен.
– Қайтер екен деп, сын көзіммен қарап тұр едім. Көрген-түйгенің көп,
қырғыз
елінің абыройына туған
ұл екенсің. Жұлдызың жансын!
– деп, Қажекең інісін құшақтап,
бетінен сүйіпті. Жүлдеге алған
үш тоғызын сол маңдағы жетім-
жесірге түгелдей таратып беріпті.
Достарыңызбен бөлісу: