17
жегідей жеген ой-сезімдерін – қазалы жанның үрейін, ӛлімнен қашып
құтылудың амалын қобыздың азалы күйімен, поэзиялық кӛркем тілмен
баяндайды. Ол эпос үлгісіндегі поэзиялық
мұра ретінде біздің
дәуірлерімізге жетті. Онда Сыр бойын мекендеген кӛшпелі тайпалардың
тұрмысы мен әдет-ғұрпын, діни наным-сенімдерін бейнелейтін мәліметтер
кӛптеп кездеседі. Олар тәлімдік жағынан да аса қызықты дерек болып
табылады. Мәселен, «Анадан ӛнеге кӛрмеген қыз жаман, атадан тағылым
алмаған ұл жаман... Менмен, тәкаппар адамды тәңірі сүймейді... Ақылсыз
балаға ата дәулетінен қайран жоқ... қонағы жоқ қараша үйден құлазыған
түз артық. Әйелдің тӛрт түрі болады: оның бірі ниеті қара әйел, екіншісі –
нысапсыз әйел, үшіншісі – үйдің
құты болған әйел, тӛртіншісі – кесірлі
әйел...» деп келетін Қорқыттың нақыл сӛздері ӛз мәнін күні бүгінге дейін
жоймай келеді.
Достарыңызбен бөлісу: