XI ғасырдағы Қашғари сөздігінде еркеж деген сөз ұшырайды. Бұл –
теке
дегенді білдіреді;
ер
– еркек,
кеж
– ешкі (түрікте
кежі
, татарларда
казакәй
, орысша
коза
).
Бізбен тілдес татарларда
атасарық, атақаз
деген сөздер көп ұшырайды:
ата
– еркек. Татарлардың
әтеш
деген сөзіндегі
әте-ата
, соңындағы
ш
кішкене дегенді
білдіреді. Бұл да жоғарыдағы айтқандарымызды дәлелдейді.
Қытай тілінде
дао
– қылыш,
дза
– бала, осы екеуі қосылып
дао+дза
болса,
пышақ
деген сөз болады; Ал,
сияо
– дао + дза
= кездік (кішкен пышақ) болады.
Қытайша
жөн
– адам,
жөн
–
дза
– сурет;
дза
– кішрейту,
дзы
– бала (кәдімгі бала).
Нәтижесінде, қытай тілінде де анықтауыштың анықталатын сөзден соң
келетіні анықталады.
Жалғаулар бұрынғы кездегі не бастауыш, не баяндауыш болған
Cөйтіп біз сөйлеу тілінің өткендегісі мен қазіргісін салыстыра тексере келіп,
тіл тарихын өз қолымызбен жасаймыз. Орыс тілінің IX-XII ғасырлардағы жазба
деректері (славянша болса да) бар болғанымен олар тіл тарихын түгел қамти
алмайды. Өйткені тіл тарихының өмірі жазу тарихындай емес, одан анағұрлым
ұзақ, тереңде жатыр.
Диалектология
Ғылымның бұл саласы тіл диалектілерін қарайды. Бір тілдің өз ішіндегі ала
шұбарлық, яғни диалект түрліше болады:
1) дыбыс диалект:
даяр/таяр, ашшы/ашты, чай/шәй, ж/дж
.
2) морфологиялық диалект: Қазақстанның батысында айтылатын: «Ол
Мәскеуде оқулы» дегендегі -
улы
осыған жатады. Бұл «
бітулі киім
» дегендегі үлгі
емес.
3) лексикалық дилект:
бақыр – бақыраш
(
шелек – шөміш
мағынасында).
Диалект сөйлем түрінде де болуы мүмкін. Қазіргі тіл біліміндегі наречие,
говор деп аталып жүргендер осы диалектіге жатады: говор – ұсағы; наречие – ірісі.
Бір елдің белгілі бір ауданында қолданылатын тілдің өзге елдің сөзінен
өзгешелігі – жергілікті ерекшелік болып табылады. Дүниеде диалектісіз тіл болған
емес. Халық тілі дегеніміз – сол диалектілердің жинағы.
Радловтар, оған еріп Мелиоранскийлер сөз басындағы «
Достарыңызбен бөлісу: