Амангелді.
Балалар аман-есен елге оралсын.
Айжамал.
Жасұлан өзі сұранды дей ме?
Ауылбасының əйелі.
Қайдағы
(Амангелдіні нұсқап)
,
мына қақпас
қойды ма жанын. Бала болған соң, балалық жасайды ғой.
Соғысқа
жіберіп жазалайтындай не болды деймін сонша!
(жылайды)
.
Ауылбасы.
Болды-болды, қай-қайдағыны айтпа.
Ауылбасының əйелі
(жылайды)
. Қатігезсің. Оңбайсың!
Кенет қолында түйіншегі бар шешен əйел келіп кіреді. Түйіншекті
Жəмилаға береді.
Жəмила.
Төрлет, Зейнеп, отыра қал. Рақмет.
Неміс шал.
Баладан бір қателік кетті. Амангелді, тым қатал үкім
шығардың. Олай болмайды.
Ауылбасы.
Солай шештім. Кінəсін құдай кешсін.
Неміс шал.
Ол жазған арыздан мені
ешкім келіп тұтқындаған жоқ,
аман-есен отырмын, міне. Ол болса, от кешіп жүр.
Болмайды-
болмайды. Байқұс бала...
Ауылбасының əйелі.
Соны ұқпай қойды ғой мына қақпас.
Диуана шал.
Жарайды, не болса да, талайына жазылғанды көрер...
Айтып айтпай не керек... Амандығын тілейік.
Бригадир
(өз-өзінен жылайды)
. Айналайындар-ай, Жайық-oy!
Сен де
соғысты көретін болдың-ау! Ешкім көрмесе деп едім...
(үрейленіп)
Соғысқа бармаңдар, майданға жоламаңдар! Онда арақ ішкізеді де:
«Айда, алға» деп окоптан шығарып жібереді.
Мылтық жоқ, мылтық
бермейді!!!
Өліп қаласыңдар-ау, балалар! Қашсаң, атады. Қызылдар
атады! Өздері-ақ атады...
Достарыңызбен бөлісу: 
