329
ХХ ғ. басындағы жаратылыстанудағы ашылған жаңалықтар
(радиоактивтi
сәулелер, электрон т.с.с.) осы уақытқа дейiнгi беделдi
механистiк классикалық физиканың негiзгi қағидаларына үлкен
соққы жасады. Электрон бөлшегiнiң тұрақты салмағының жоқтығы
ғалымдарды таңғалдырды. Франция елiнiң сол кездегi iрi математик-
ғалымы А.Пуанкаре: «Олай болса, материя жойылды», –
деген пiкiрге
келдi. А.Эйнштейннiң салыстырмалы теориясындағы кеңiстiк пен
уақыттың бiр-бiрiне өтiп, бiртұтастық дәрежеге келуiн қалай түсiнуге
болады? Мұндай сұрақтарды жалғастыруға болар едi. Бұл сұрақтарға
жауап беру жолында позитивизмнiң екiншi сатысы дүниеге келедi.
Оның аты
Достарыңызбен бөлісу: