263
ты заттан айыра алмаған.
Сондай-
ақ, жаңағы бала екі нәрсенің ара-
сындағы қашықтықты да ажырата
білмеген.
Бір
нәрсені қашықтыққа қойып,
оны енді ал дегенде ол қолын олай-
бұлай созып, дәл ұстай алмай, қар-
малап жүріп қолын нәрсеге әзер жет-
кізген. Бала нәрсені қолына алып
сипап
байқағаннан кейін ғана оның
үлкендігін, формасын т.б. айыра ал-
ған. Бұл айтылғандар кеңістікті қа-
былдауда кинестезиялық түйсіктер
де қатынасатындығын көрсетеді. Ке-
ңістікті дұрыс қабылдап үйрену кіш-
кентай кезден басталады. Мәселен,
мектеп жасына дейінгі балалар түрлі
нәрселерді ұстап, байқап, сипап қа-
райды,
олардың формасын, үлкен-
кішілігін көреді. Кейін есейіп, тәжі-
рибесі артып, ой-өрісі кеңейген кезде
заттардың кеңістікке орналасуын жақ-
сы аңғара алатын болады. Заттардың
кеңістікте орналасуын дұрыс біле
алудың адамның іс-әрекеті үшін (әсі-
ресе, шоферлерге, ұшқыштарға, сурет-
шілерге, әскери қызметкерлерге, дәл
аппарат жасайтын мамандарға т.б.)
қаншама маңызды екендігі түсінікті.
Уақыт та кеңістік сияқты қозғалушы
материяның өмір сүруінің объектив-
тік реалды формасы. «Дүниеде қоз-
ғалушы материядан басқа еш нәрсе
жоқ, ал қозғалушы материя кеңістік
пен
уақыттың ішінде қозғалмайын-
ша басқаша қозғала алмайды». Уа-
қытты қабылдау да сыртқы дүние-
дегі заттар мен
құбылыстарда бо-
латын өзгерістердің санаға әсер етіп
қалдыратын бейнесі. Уақыт
–
дүние-
дегі заттардың өзгеріп, бір қалыптан
екінші қалыпқа көшіп,
ескі заттар-
дың жоғалып, олардың орнына жаңа
заттардың пайда болып отыруының
көрсеткіші. Шындық құбылыстар-
дың тізбегі,
бір ізділігі, объективтік
ұзақтылығы уақытты қабылдау ар-
қылы белгілі болып отырады. Сыртқы
дүниедегі
оқиғалардың бәрі бір ба-
ғытта, яғни өткен шақтан осы шақ-
қа, одан келер шаққа қарай ағады.
Осылай бір бағытта ағу
–
сыртқы дү-
ниедегі оқиғалардың объективтік
белгісі.
Бұлар жеке адамның түйсігінен,
қабылдауынан
тыс болып отыратын
реалды құбылыстар. Уақытты қа-
былдау бірнеше компоненттерден
тұрады. Соның бірі
Достарыңызбен бөлісу: