жатпады. Алайда, маған алдымен білімді жетілдірудің
болашағы жарқындау болып көрінді.
Кеңес дəуірінде басқарушыларды кəсіби түрде
оқытатын жоғары оқу орындары болмады. Экономистер,
заңгерлер, инженерлер болды.
Десе де басқарушылар
жоқтың қасы еді. Мен кəсіби басқарушы болсам, алдағы
уақытта өзімнің тиімділігі
жоғары компаниямды құра
алатынымды түсіндім. Ал жүйелі əрекет етудің
нəтижесінде менде бəсекелестік артықшылық болады.
Таныс бизнесмендердің көпшілігі сол кезде мені түсінбей,
тіпті күлетін. «Жұмыстан шаршап шығып,
кешкі сегізде
тағы да бір жаққа барудың не керегі бар? Біресе ағылшын
тіліне, біресе MBA-ге барасың. Мұның саған не қажеті
бар?» дегендер көп болды.
Бүгінде сол жігіттер уақытында білім алып, əрі қарай
қадам
басу
керектігін
түсінбегендіктен
өздерінің
кішкентай ғана кəсібінің айналасында қалып қойды.
Қарапайым «сатып ал-сат» деңгейіндегі бизнеспен
айналысып жүр.
Қазір олар маған жиі келіп, «қайда
қаражат құйып, қалай дамыған дұрыс» деп, кеңес
сұрайды.
Олардың
ұдайы
өсу
мен
жетілудің
маңыздылығын түсінгені қуантады.
Достарыңызбен бөлісу: