Сәуле Досжан
13
тау лас болып отырғанда қатар туылған ұл мен қызды айтты-
рып қойғандарын еске алып, Мүсілімді көрген сайын «құда-
құда» деп əзілдескен болатын. Осыдан бірер жыл бұрын би-
елері егіз құлындап, қой-ешкілері де егіздете тауып, қатар
өсіп келе жатқан қос ұлы шөп шауып, қора салуға жарап қал-
ға лы құдасы қайта есіне түскен.
Бəсібек Мүсілімнің үйіне оңашалап келіп Хадишаны көр-
ген, артынша күйеу болатын ұлы – Жазбегінен қа лың ды ғы-
ның құны деп бір ірі қара мен құлынды бие, бес-алты қой-
ешкі айдатып берген. Соны əкелгенде «күйеубала» тұ лы мы
жалбыраған, шикіл сары, тəмпіш танау жасөспірім қыз ды
көрген. Өзі ержетіп қалған бала «Көке, анау Мү сі лім нің
қызы кіп-кішкентай, сап-сары кене сияқты ғой», – деп онша
ұнатпай келді. Сол-ақ екен тетелес інісі болашақ жең ге сі не
«Саркене» деп ат қойып, Жазбекті мазақтаудан жа лық па-
ды. Жамандай берген соң ба күйеу жігіт «Саркенені» іш тей
ұнатпай, өзінше алғысы келмейтін. Тіпті «қалыңдығым өсті
ма екен, барып көріп қайтайын», – демейтін де. Қайта іні-
сі Назбектің есіне «Саркенені» түсіріп, мазаққа ай нал мау ға
тырысатын. Өзінің көзі түсіп жүрген қараторының əде мі сі,
сүйіктісі де бар еді. Содан да болар əкесі:
– Əй, Жазбек аржақтағылар сенің қалыңдығыңның құ-
нын қайтарамыз деп жатыр. Алдағы жаз сені аяқ тан дыр сақ
па деп отыр едік шешең екеуміз, – деді бір күні.
– Не боп қапты, қызын сүрлей ме екен? – деді мінезі қырт
Жазбек.
– Ой, ақымақ, сен қатынсыз өтесің бе? – деді көкесі де
қайтпай.
– Мүсілімнің «саркенесінен» басқа қыз құрып қап па?
Ал да ғы жазда біреу табылар! – деді өзінде жоқ ірілікпен.
– Немене, қалыңдығыңды қолдан беріп, қой бағып жүре
бермекпісің? – дейді əкесі қайтер екен дегендей. Сөзінің са-
рынында қолына қонғалы тұрған құсынан айрылып қа лар-
дай болған адамның іш күйігі жоқ.
|