Үлкен үйдегі үрей
Оның себебі де бар, алдында Мүсілімнің ағайындары
«ал ған да рын өсімімен қайтарады. Ат-шапан айыбын қоса
төлейді», – деп бата бұзған кінəлəрінің таудай екенін сез дір-
ген. Ұлының Мүсілімнің қызын «Саркене» деп ұнат пай ты-
нын, қарап жүрмей осы ауылдағы бір қызда көңілі бар екенін
де шешесінен естіген. Содан болар бата бұзушылардың жа-
ға сы нан алып, одан қалса ағайынын жиып, аттандап қарсы
шық па ған.
– Əй, шынымен Мүсілімнің қызынан күдеріңді үздің
бе? – деп жымиды көкесі.
– Иə, «саркенесін» бермесе бермесін, өзімнің қа ра тор ға-
йым бар соны алып беріңіз, – деп бір сырдың шетін шы ғар-
ды əзілге айналдырып əншейінде түнеріп жүретін ұлы.
Содан соң-ақ, Бəсібек Мүсілімге келісімін беріп, қа лы ңын
өсімімен қайтаруын сұрады. Екі əкенің «бесік құдалығы»
шиі шықпай, ауылды дүрліктірмей үнсіз ғана бұзылды.
Ойын он бөлген істің осынша тыныш шешілгеніне əсіресе,
Мү сі лім риза болды. Бəрін артығымен қайтарып алған Бə сі-
бек тің де іштей өз есебі өзінде болатын.
Бесік құданың уағдасы бұзылып, қызына бай та тар дың
жал ғы зы құдаласқаннан-ақ Хадишаның шешесі Зерліқан
жа сау ға кірісті. Күні бойғы шаруадан қолы босаса болды
«Зең гір» мəшинесінің зырылдатып құлағын бұрап, көрпе
тыс, жастық тыс тігіп жатқаны. Қат-қат көрпе-төсек, пар-
пар көйлек-көншек тігілді. Əкесі Мүсілім қыздың жасауына,
той дың керек-жарағына деп Қояндының жəрмеңкесіне са-
былды ала жаздай:
– Өзінікін өзінен аяйсың ба, жасауын жақсылап жаса, –
деп қояды онсыз да домаланып, зыр қағып жүрген бəй бі ше-
сі не. Даусының ар жағында Арсланның айдатқан үйір-үйір
жыл қы сы мен əкеліп тастаған тау-тау матасы, алтын-кү мі сі-
нің буы бар қыз əкесі.
Қарқаралының шыбынсыз жазында Егіндібұлақтың жай-
лауын жырға бөлеп, ауылдан – ауылға, ауыздан – ауыз ға əң-
|