Сәуле Досжан 231
– Маңдайға жазғанын көреміз енді, – деп көлікке міндім.
– Маңдайға ғана емес, тағдырға да жазылып тұр ған дай-
мыз ғой, – дейді қу татардың баласы.
– Көріпкелің бар ма, менің алдыма барып келетіндей?
– Көріпкелден гөрі сезіпкеліміз жылдамдау сияқты.
– Ал, сезіпкеліңіз нені сезе қалыпты?
– Жаны қалап тұрса да қашатын əйелдерді қуып жү ріп
ұстап алу керектігін...
– Өзінен он жас кіші інісін жаны қалап тұрғанын се зіп-
келіңіз қалай біліпті?
– Махаббат жас талғамайды, бес жас – бел құрдас, он жас
ол да құрдас дейді.
– Сезіп келіңіз еркектен əйел бұрын қартаятынын сезе ма
екен?
– Жас еркек сүйіп, баптаған əйел қайта жасаратын кө рі-
неді.
– Ол əйел жас еркекпен баптанып жүргенде оның бес ба-
ласына кім бап жасайды екен?
– Ақыл – жастан дегендей, ол еркек жас болған соң ақы-
лы бар жас жігіт сүйген əйелінің балаларын да сүйеді екен.
Осылай ойда-жоқта əзіліміз жарасып, əзілдің астарынан
көп сырды ашып алдық.
Сол күннен бастап менің ауылға баратын сəтімді Ан-
вар дың аңдып жүргенін ішім сезетін. Ол кейде түскі ас ке-
зін де асханаға келіп қалса қолғабыс жасап жіберуге де ұм-
ты ла тын. Мен шамамның келгенінше одан өзімді ау лақ тау
ұстауға тырыстым. Егін басында жүрген осынша ер кек тің
ешқайсысымен жақын қарым-қатынас жасамауға ұм тыл-
дым. Ондағы ойым – біреуімен жақындау табыссам, бас қа сы
да айналдырып мазамды алатын шығар дегенім еді. Еш қай-
сы сы мен əзілдеспеймін, өзімнің олардың біреуіне қарындас,
екін ші сі не əпке екенімді көрсеткім келетін. Бірақ əртүрлі
ұлт тың еркектерінің басы қосылған ортаға менің қазақ əйе-
лі не тəн ибамның керегі шамалы екенін бір ожар сездірді.