Сәуле Досжан 281
болса, жатыр жалдау көбінесе 1–2 бөлмелi пəтердiң ақы сы-
мен тең келедi екен. Бұл туралы «суррогат ана» болып «ең-
бек» етiп жүрген келiншектен бiлдiк (аты-жөнiн айтудан
бас тартты). Тапсырыс берушiсiне осындай талап қойған ол
екi баланың анасы. Үлкенi 8-сыныпта оқыса, кенжесi биыл
балабақшаға барады. Iшiндегi шарананы жақсы күтiп, еш-
нəр се ге алаңдамауы үшiн «қожайыны» оның күнделiктi
азық-түлiгi мен коммуналдық төлемдерiн төлеудi де өз мой-
нына алған.
– Сəбидiң болашақ ата-анасы барлық жағдайымызды жа-
сап отыр. Қазiр бала алты айлық. Ендi үш айдан соң бас-
паналы боламыз. Бұл жаман ба? Қаншама жылдан берi пə-
тер жалдап тұрамыз. Тапқан-таянғаным тек соның ақы сын
төлеуге кететiн. Ең бастысы, осылайша тұр мы сы мыз ды
түзеп алуға отбасымдағылар келiсiм бердi. Бiрақ, 5 жасар
кенжемнiң кейде «Бөпеге кейiн мен қараймын» деп көңiл кү-
йi мiз дi түсiрiп жiберетiнi бар. Сондайда «Ертең бөпенiң ма-
масы келiп, алып кетедi. Ол бiздiкi емес. Жылайды ғой, не-
ғы ла сың. Саған басқа жыламайтын əлди əкелiп бе ре мiн», –
деймiн. Бала ғой, кейiн ұмытып кететiн шығар.
– Сiздiң «құрсақ ана» болып жүргенiңiздi ағайын-туыс- та ры ңыз бiле ме? Оларға не дейсiз? – Бауырларым жүктi екенiмдi бала 4–5 айлық бол ға нын-
да бiр-ақ бiлдi. Оған дейiн бұл туралы ешкiмге айтқан жоқ-
пыз. Сол себептi, олар жағдайымыздың аяқ астынан жақ са ра
түскенiне күмəнданды. Мұнда бiр сыр бар екенiн сезген-
дей қайта-қайта үйге келгiштеп жүрдi. Əйтеуiр, көп ұза-
май бəрi аян болды. «Балаға бауыр басып қалсаңдар қиын.
Мұныңды қой», – дедi. Мен жəне отбасым бұл нə рес те нiң
бiздiң ұрпағымыз емес екенiне өзiмiздi сендiрiп қой ған быз.
Ол дүниеге келген күнi-ақ ата-анасына тапсырамын. Үйге
əкелмеймiн.
– Ал, күйеуiңiз...