-
«Абайламай сөйлеген ауырмай өледі». Жеңілдім қызыңнан. Еншісі әзір.
Ал мына алтын
халықтікі екен. Бұл
түгел
жұмсалып,
жер өңделсін,
оған бау
-
бақша салынып, жеміс
-
жидек
отырғызылсын. Адам баласы оның өнімін бір
-
бірін алалап
-
құлаламай игілікке асырсын, —
деп
жарлық қылыпты.
Хан жарлығы орындалып, алтынға ұшы
-
қиырсыз мол жер игеріліп, әне
-
міне дегенше өнім
бере бастапты.
Бұл жарлықты хан: «Адамдар бау
-
бақша
мен жеміс
-
жидектің
өнімін бөлісе алмай, бір
-
бірімен ырду
-
дырду
болып жатады, дау
-
дамай, айтыс
-
тартыс өрбіп алдыма жүгіне
келгендер
көбейеді, елді әрі де, бері де жығып билік айтып, үстемдігімді арттырамын», —
деген ішкі бір
есеппен берген еді.
Бірақ олай болмай шықты. Қалың жұрт ынтымақпен қауын
-
қарбызды қанып, алманы алып,
жүзімді үзіп жейтін болыпты. Ел
ішіне молшылық орнап, той көбейіпті.
Сондай берекелі
тойдың бірі —
кедейдің қызы мен оның ауылдасының баласының некелескен тойы болыпты.
Хан айтқанын екі ете алмай, тойға екі жасқа енші алып келіпті. Кедей де, оның ауылдасы да
шексіз бақытқа бөленіпті. «Аққа құдай жақ» деген сөз, сірә, осыдан қалса керек.
Достарыңызбен бөлісу: 
