Партиялық жүйелердің мәні мен типологиясы

Қазақстанда бірлестіктердің құрылуына түрткі болған 1986 жылғы Желтоқсан оқиғасы еді. Жастардың Орталықтың диктатына қарсы шығуы қазақстандықтардың саяси санасына түбірлі өзгерістер әкелді. 1989 жылғы 22 қыркүйекте Қазақ ССР-нің Конституциясының 84-бабына өзгерістер мен толықтырулар енгізілді, оған сәйкес, Жоғары Кеңеске сайлау кезінде, халық депутаттарының төрттен бірі қоғамдық ұйымдардан – Қазақстан Компартиясынан, кәсіподақтардан, кооперативтік ұйымдардан, Қазақстан ЛКЖО-сынан және өзге де қоғамдық бірлестіктерден құралды [62].

1989 жылдың қарашасынан 1990 жылдың наурызына дейін республикада тіркелген, негізінен клубтық сипаттағы 100-ден астам қоғамдық бірлестіктер өмір сүрді. Бұларға «Форум» қоғамы, «Әділет» және «Мемориал» тарихи-ағартушылық қоғамы, «Азамат», «Бірлік» сияқты жастар ұйымдарын және басқаларды жатқызуға болады.

Алғашқы бұқаралық, жалпы республикадық ұйым ретінде ядролық сынақтарды тоқату мақсатында құрылған «Невада-Семей» антиядролық қозғалысын атауға болады. 1989 жылдың соңында Қазақстанның тәуелсіз қоғамдық ұйымдарының Ассоциациясы құрылды. Оған Демократиялық одақ пен Мемориалдың филиалдары, Невада-Семей, Доверие, Зеленый фронт, Инициатива, Тәуелсіз кәсіподақ, Бірлік және басқалары кірді [63].

Протопартиялық құрылымдардың қалыптасуының бастауы 1990-91 жылдарға келеді. Дәл осы жылдарда Қазақстанда партиялар маңызды рөл ойнайтын партиялық жүйенің қалыптасуына алғышарттар жасалынды. 1990 жылғы КСРО халық депутаттарының ІІ съездінде КОКП-ның кеңестік қоғамдағы жетекші рөлін бекітетін, КСРО Конституциясының 6-бабының күшінің жойылуы партиялардың құқықтық институт ретінде қалыптасуына жол ашты.

Қазақстандағы көппартиялылықтың қалыптасуына конституциялық-құқықтық алғышарт жасаған 1990 жылы 25 қазанда Қазақ ССР-нің Жоғары Кеңесі қабылдаған «Қазақ ССР-нің мемлекеттік егемендігі туралы» Декларациясы еді. Аталған құжат Қазақ ССР-нің Конституциясының шеңберінде әрекет жасайтын қоғамдық-саяси және діни бірлестіктерге мемлекет пен қоғам өміріне араласу үшін теңдей мүмкіндік берілетіндігіне кепілдік берді [64].

1991 жылы 27 маусымда «Қазақ ССР-індегі қоғамдық бірлестіктер туралы» Заңның қабылдануы партиялар қызметін заңдастырды [65].

Бұл кезеңдегі Қазақстандағы көппартиялық жүйенің даму ерекшеліктері болып, жоғарыдан басталған саяси және әлеуметтік-экономикалық реформалардың көптеген қоғамдық ұйымдардан, оның жетекшілерінен қолдау табуы еді. Тағы бір сол кезеңге тән белгі, ол ұлттық мемлекеттілік идеясының пайда болуына байланысты халықтың көпшілігінің саяси көңіл-күйінің өзгеруі еді. Мемлекеттілікті, ұлттық мәдениет пен тілді қалпына келтіруді өзіне мақсат тұтқан ұлттық ұйымдар құрылды. Екінші жағынан, Қазақстандағы өзге халықтардың құқығын қорғау үшін құрылған ұйымдар дүниеге келді. «Алаш» ұлт-азаттық партиясы, «Азат» азаматтық қозғалысы, «Единство» және т.б. дәл осы кезеңде қалыптасқан болатын.