Жетім болып жүріп-ақ жетілгеміз.
Дөңгелек жердің шарын допша қуып,
Мазасын тіршіліктің кетіргеміз.
Мәселені осылайша күллі адамдық жүлгеде қою тек Мұқағали
сынды талантты ақынның ғана қолынан келмек. Бұнда жетім атау-
лыға, әлсіз атаулыға көрсетілген жәбір, әділетсіздікке жаны шыға
шырқыраған ақынның нәзік жүрегі бар, бүкіл жер шарында, бүкіл
адамзат бойында әділет пен ақиқаттың салтанат құруына ұмтылу
бар, тірілерге айтып кеткен өсиеті, азаматтық үні бар.
Поэма – элегияның соңғы бөлімі «Бесік жырында» да мұң, та-
биғат заңына бойсұну көрінеді, бірақ өмірден түңілу жоқ.
Әлди, әлди, ақ пенде,
Тыныштық тауып жат менде.
