29
Тастама мені,
Тастама мені, шырағым,
Шуағың түссін,
Шөп
болып мейлі, шығамын.
Қабырғаңды қайыстырар қасірет қой мынау! Бірақ, дүниеден
түңілу, лағнет айту ма? Жо-жоқ, өмір деп үздіккен, «бір күндік
сәулеге» зарыққан ғашықтық, шексіз құштарлық қой.
Табыт үнінде
тек осы құштарлық қана емес,
тірілердің ойына
от тастау да бар:
Өлгеннен
сұра дер едім
Тірі жандарға
Өмір дегеннің не екенін.
Достарыңызбен бөлісу: 
