Table of Contents бірінші бөлім
жүктеу/скачать 0,71 Mb. Pdf көрінісі
|
Ақбілек.-Жүсіпбек-Аймауытов
— деп шақырып алып бетінен сүйді.
— Жеңеше-ау! Осының атын Іскендір деп қайдан қойып жүрсің? Орыстар Александр дейді ғой, — деп сұрады. Ұрқия баяғыда түсінде Іскендір дуана балапан ұстап бергенін есіне салып: — Сонда Іскендір дуананы ырым қып, атын Іскендір қойып едім, — деді. Соны айтқанда Ақбілек көзі дөңгеленіп, аз ойлана қалды да: — Жеңеше-ау! Осы Іскендір мен сияқты емес пе?— деді. Ұрқия күліп жіберді. — Сен сияқты болса, сенен туған шығар!— деді. — Рас айтасың ба, жеңеше? — деген соң, Ұрқия шынын айтты. Ішіне үрген қарын тығып, өтірік буаз болғанын, Ақбілектің баласын бауырына салғанын, бәрін сыр қылды. Ақбілек қуанып кетті: — Іскендір, бер келші!— деп шақырып алып: — Құлыным-ау!— деп, бауырына қысып, құшырланып тағы сүйді. — Өлтіретін бала емес екен ғой! Жақсы қыпсың ғой, жеңеше!— деп, Ұрқияны сүйді. Аналық сезім Ақбілектің жүрегін қорғасындай балқытты. — Мен кісі қанын жүктедім деп жүруші ем. Жеңешетай-ай! Мен шын бақытты екем ғой! Оқуға жараған соң, өзіме бересің ғой!— деді. — Берейін,— деді Ұрқия. Марқакөлдің суы балдай. Марқакөлдің суын ішіп, отын жеген сары қарын, тұтам емшек жануардың бауырынан сүт сорғалап сүт емес-ау құт сорғалап көнек-көнек лақылдайды. Марқакөлдің жиегінде Мамырбайдың Ақбілегі, жас Балташтың сүйген жары Іскендірін құшып, сүйіп, бала болып, ана болып, көп әйелден дана болып кеудесіне бағы сыймай, кемерінен аса шыпылдайды. жүктеу/скачать 0,71 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|