Қуёш фасли. Ҳикоялар
жүктеу/скачать 1,22 Mb. Pdf көрінісі
|
Quyosh fasli. Hikoyalar (antalogiya)
| www.ziyouz.com кутубхонаси
78 ярим очганча қайнатасига ҳайратомуз тикилди. Нуриниса қўрққан каби безовталаниб, отасига қаради. Мардон муаллим ярим жилмайган кўйзи, бир-бир босиб, Сайфи муаллимга яқинлашди. — Сен фашистлар билан ҳам худди шунақа олишганмисан? — деди у киноясини ошкора баён этиб. — Қизиқ, ўшандаям бирор из қолмаган, мана, хозир ҳам бўйнинг ёки бошқа ерингда бармоқ ўрни қолмапти. Ўқ тегмас, мушт ўтмас паҳлавон бўл-э!.. Бир неча киши беихтиёр кулиб юборди. Ижрокўм раиси ўзини зўрға босиб, четга қаради. — Бунга сенинг ишинг бўлмасин! — деди Сайфи муаллим қизаринқираб. — Иккинчи даражали гапларни қўйинглар, — дея Ҳакимов иккала қўлини ҳаволантириб, яна туширди. Сўнг бир чеккада кўзга ташланмай, бўйнини қисиб турган Ҳамроевга юзланди- — Хўш, сен нега ўзбошимчалик қилдинг? — Мен... мен... — Каловланди Ҳамроев. — Ав... аввалги раисни айтганини бажардим... Ер ўлчаб беринг, девди… — Бу икки қадамни-чи? Сен ташлаб кетдингми ахир? — Йў-ўқ... Улар... ўзлари... — А? — Холмуроднинг кўзлари косасидан чиққудай каттариб кетди. — Бу қанақаси бўлди, земломер? Мен уйга ёруғлик тушмаслигини айтдим, ўша пайтда тушундингиз... — Бу гапни ўзинг ўйлаб чиқаргансан, — деди Сайфи муаллим овозини анча кўтариб. — Бизни ҳоклига кўз олайтирдинг. — Қўйинг! Мен сиздан батамом қайтдим. Қўлимни ювиб, қўлтиғимга урдим! — Холмурод қўл силтади. Сўнг Ҳакимовга умидвор боқиб маъюс оҳангда сўзида давом этди. — Майли, бу одамнинг назарида бировнинг еригз кўз олайтирай, майли, ёлғоичига чиқай... — Бор гап шу-да! — бўш келмади Сайфи муаллим. — Сив жим ўтиринг, сизга энди менинг гапим йўқ! — деди Холмурод. Кейин яна комиссия аъзолари томон ўгирилди. — Мана, кўриб турибсизлар, ҳақиқий аҳволни тўғри баҳолаб беринглар, воҳ демайман. — Деразани шу ёққа қаратганингнзни ўзи яхши бўлмаган, — деди мужмал оҳангда Ҳакимов. — Бу иморатни ўн нкки йил аввал қурганман! — деди жазаваланиб Холмурод. — Ўшанда Яндашвой менга ҳамсоя бўлишини, ота-бола бошимга шунчалар ғалвалар солишларини туш кўрибманми... — Муддаога ўтинг. — Мана, кўриб турибсизлар, синч ётқизган, девор кўтармоқчи. Уйимни зулматга айлантириб, тоза ҳаводан бенасиб қилмоқчи. — Ҳм... да... — Ижрокўм раиси иягини тутиб, иморатга синчиклаб қаради. — Ҳм... дарҳақиқат, ёмон бўларкан... — Сиздан битта илтимос, ўртоқ Ҳакимов. — Хўш? — Ижрокўм раиси Холмуродга кўнгилчан нигоҳ ташлади. — Чиндан ҳам ҳеч нимага арзимайдиган шу иш учун шунчалар ғалва чиқаргаи қўшни билан аҳил яшашга кўзим етмай қодди. Ўзимгаям, болаларимгаям соғлиқ керак. — Нима демоқчисиз? — деди шу пайтгача гўё томошабиндек турган колхоз раиси. — Менга ўша бош режадан ер беринглар. иморатимни бузиб, ўша ёққа кўчираман. Майли, мен зарар кўрай, булар истаганча яйраб, яшайверсинлар. Ижрокўм раиси ҳушёр тортди. Колхоз райсига маънодор қараб қўйди-да, Яндаш сари бурилиб, беозор оҳангда деди: — Кани, менга колхоз правлениесининг қарори билан уй планини келтир. Яндаш отасига қаради. Отаси колхоз раисига умидвор бокди. Раис эса ҳамон бепарводайди. — Қоғозини олганимнз йўқ, план ҳам қилганимиз йўқ эди, — деди Сайфи муаллим бўшашиб. |