19 ғ. аяғы мен 20 ғ. басындағы Европа елдері

1968 ж. сайлауда республикашылар жеңіске жетті. Ричард Никсон президент болып сайланды. 1972 ж. ол бұл орынға қайта сайланды, бірақ 1974 ж. президент орнынан кетуге (демократтардың штаб-пәтеріне Никсонның адамдарынын тыңдаушы кондырғылар орнатқандығына байланысты Уотергейт жан-жалы) мәжбүр болды. 1976 ж. президент болып демократиялық партияның кандидаты Джимми Картер сайланды. Американ үкіметтерінің экономикалық саясатында кейнсілшіктен бастап, неоконсерватизмге дейін маңызды ауытқышылықтар орын алды. 70-жж. әртүрлі көмек көрсету жүйесі өріс алды: табыстары кедейліктің ресми деңгейінен төмен отбасылар мемлекеттен арнайы көмек алып тұруға құқылы болды, бұл жәрдемақылар әлеуметтік қауыпсыздандыру жүйесін толықтырды. Одан басқа азык-түлік тағамдарын үлестіру жүйесі жұмыс істеді. Билілтің әр-түрлі тармақтарынан көмек алушы адамдардың жалпы саны 70-жж. ортасында 33 миллионға жетті. Дәл осы кезде Никсон әкмшәләгә кәсіподақтарға қарсы қатан саясат жүргізіп, олардың белсенділігін тежеуге арналған бірнеше заңдар қабылдады.

Республикашылдардьң сыртқы саясаты да қайшылыктарга тола болды. Вьетнамдағы соғысты, жеңіске жете алмайтындығына көз жеткеннен кейін, 1973 ж. тоқтауға тұра келді. 70 жж. кеңес-американ қатынастарында елеулі өзгерістер болды. Мәскеуде КСРО мен АҚШ арасында Ракетаға қарсы қорғаныс жүйелерін шектеу туралы шартқа және стратегиялық шабуыл қару-жарақтарына шектеу қою саласыпда кейбір шаралар туралы уақытша келісімге қол қойылды (ОСВ—і). Кейінірек стратегиялық қару-жарақтарды қысқарту жөніндегі келісім (ОСВ-2) жасалды.