«Иә, шіркін - ай, мені төркініме апарып тастай - тын шығарсың» түрінде берілген жауабы арқылы, Жұманның іс
-
әрекетіне баға беріліп тұр. Бұл қолданыстағы бағалауыштық құбылыс
автордың
қатыны кекетіп түрінде берген сипатынсыз
-
ақ, кейіпкер
сөзінің:
«Иә, шіркін - ай» –
деп кекесінді басталуынан
-
ақ белгілі бола
-
ды. Бұл қолданыстағы
«шіркін - ай» шылауы аңсауды, армандауды,
өкінуді емес, менсінбеуді,
елемеуді білдіріп, «
байғұс - ай» сөзімен
синонимдес мағынада қолданылып тұр.
Көркем шығарманың қай
-
қайсысында болмасын кейіпкер сөзі
арқылы кейіпкер бейнесі жасалады. Оқырман кейіпкер сөзінен адам
мінезін біледі, оның жан
-
дүниесін таниды. Ж. Аймауытов шағын
диологтар арқылы кейіпкерлерінің эмоциясын ғана емес, сол арқылы
мінез ерекшелігін де көрсете алған. Кейіпкер образын даралап көрсету
үшін оның сөзін ор ортасына сай, нанымды етіп бере білудің мәні зор.
«Ер жетіп, ес білген сайын, Қартқожа өмірде талай әділет - сіздіктерді көре береді. Өз басын құрбы - құрдастары талай кемсітіп, мазақ етіп қорлағаны, зорлық көрсеткені бар. Қаржасбайдың шалдуар баласы бір күні қарындашын тартып алып, бермей қойды. Жалынды, жалпайды, болмады. Әбден ыза болған соң, бай баласының қағазын тартып қалып, жыртып тастады. Бай баласы және екі - үш бала жабыла ұрып, мұрнынан қанын ағызды. Қартқожа көрген қорлығын
