Маңызды күшті қышқылдар – азот қышқылы
, күкірт қышқылы
және тұз
қышқылы
. Оттегінің болуына сәйкес оттекті қышқылдар
мен оттексіз
қышқылдарды
айырады. Негізділігі бойынша, яғни қышқыл молекуласы
құрамындағы сутек атомының санына сәйкес қышқылдар бірнегізді
, екінегізді
, үшнегізді
т.б. болады. Оттексіз қышқылдардың атаулары
қышқыл түзетін элементтің атауына «сутек» жұрнағын қосу арқылы беріледі:
–
хлорсутек,
– күкіртсутек. Оттекті қышқылдардың атаулары элемент атауына «қышқылы»
сөзін қосу арқылы пайда болады. Егер элементтің тотығу дәрежесі ең жоғары болса келесідей
аталады: мысалы,
– күкірт қышқылы,
– азот қышқылы. Элементтің тотығу
дәрежелері төмендеген сайын олардың атаулары келесі тәртіпте жүреді:
- хлорлы
қышқыл,
- хлорлау қышқыл,
- хлорлылау қышқыл.
Электролиттік диссоциациялану теориясы тарапынан
негіздер ерітінділерінде гидроксид-
иондарды бөлу арқылы диссоциацияланатын заттар. Негіздердің маңызды химиялық
қасиеттері – қышқылдармен (қышқылдық және амфотерлік оксидтермен) әрекеттесіп, тұзтүзу
қабілеттері, мысалы:
Қышқылдар мен негіздердің протондық теориясы тұрғысынан негіздер сутек иондарын қосып
алуға қабілеті бар заттар, яғни протондар акцепторлары. Мысалы: аммиак – сутек протонын
қосып алып, аммоний – ионын
+ түзеді. Негіздер тәрізді аммиак қышқылдармен
әрекеттесіп, тұз түзеді:
Қосып алатын протондар санына сәйкес бірқышқылдық негіздерді
және екіқышқылдық негіздерді
т.б. айырады. Күштері бойынша
негіздер күшті және әлсіз болып жіктеледі: күшті негіздерге барлық сілтілер жатады.
Достарыңызбен бөлісу: